Giuseppe Ungaretti - La Madre

E il cuore quando d'un ultimo battito
avrà fatto cadere il muro d'ombra
per condurmi, Madre, sino al Signore,
come una volta mi darai la mano.

In ginocchio, decisa,
sarai una statua davanti all'eterno,
come già ti vedeva
quando eri ancora in vita.

Alzerai tremante le vecchie braccia,
come quando spirasti
dicendo: Mio Dio, eccomi.

E solo quando m'avrà perdonato,
ti verrà desiderio di guardarmi.

Ricorderai d'avermi atteso tanto,
e avrai negli occhi un rapido sospiro.






Ve yurek son bir çarpisla
golge duvarini yiktigi zaman
anne, beni tanriya ulastirmak için
bir zamanlar oldugu gibi bana elini vereceksin

Dizlerinin uzerinde kararli
sonsuzlugun onunde bir anit olacaksin
onun seni gordugu gibi
sen hala yasiyorken

Yasli kollarini kaldiracaksin titreyerek
Tanrim iste buradayim diyerek
tukendigin zamanki gibi

ve yalnizca o beni bagisladigi zaman
bana bakma arzusu duyacaksin

Benim için çok bekledigini animsayacaksin
ve gozlerinde hizli bir iccekis olacak