Abdurehim Heyit - Ketmeydu

Kutluk kanlar tamgan yerler, köçüp ketmeydu
Otluk tendin akkan terler kurup ketmeydu
Tilgeş tamdin toygan erler çöçüp ketmeydu
Dua şamdin çıkkan nurlar yorup ketmeydu

Kutlu kanların döküldüğü yerler göçüp gitmez,
Ateşli tenden akan terler kuruyup gitmez,
Kasvetli duvardan bıkan erler endişeye kapılmaz,
Bipul mumdan çıkan nurlar parıldamaz.

Tuzak bilen yaş bulbullar ölüp ketmeydu
Aldam bilen sap köngüller külüp ketmeydu
Üzüş bilen gunçe güller solup ketmeydu
Depseş bilen bu bag çöller bolup ketmeydu.
Tuzak ile genç bülbüller ölüp gitmez,
Aldatış ile temiz gönüller gülüp gitmez,
Koparmayla gonca güller solup gitmez,
Ayaklar altına almakla bu bağ çöle dönüşmez.

Zulum kamça salgan izlar yütüp ketmeydu
Aldamçiga bizning eller pütüp ketmeydu
Çugundekni emdi güller kütüp ketmeydu
İlim oygan tehi gezler ötüp ketmeydu.

Zulüm, kamçının bıraktığı izler yitip gitmez,
Aldatana bizim iller asla inanmaz,
Kimsecikten artık çiçekler yardım beklemez,
İlim uyan, bu acılar kolay kolay geçmez.