Alcest - Les Voyages De L'Ame

Ce soir sans doute mon âme,
Asservie, usée par les bas chagrins,
Sentira le besoin de fuir sa prison de chair.
Très loin de nous, de notre temps,
Elle s'en ira rejoindre les étoiles.

Elles lui parleront de sa propre existence
En des mots purs et silencieux,
Et lui montreront un chemin
Menant vers les havres inconnus
Reliant ciel et terre.

Ces contrées lontaines,
Où les hautes herbes dans les champs vermeils
A jamais valsent avec la lumière;
Où peuvent librement errer
Tous les souvenirs de nos vies sur Terre

Ces contrées lontaines,
Où les hautes herbes dans les champs vermeils
A jamais valsent avec la lumière;
Où peuvent librement errer
Tous les souvenirs de nos vies sur Terre
Que le temps vengeur aura voulu effacer.



Bu akşam ruhum şüphesiz,
Esir alınmış, kederle yıpranmış,
Etten hapishaneden kaçma ihtiyacını hissedecek.
Bizden çok uzak, zamanımızda,
Gidip yıldızlara katılacak.

Onun buna tamamen uygunluğunu konuşacaklar
Saf ve sessiz kelimelerle,
Ve ona bir yol gösterecekler
Bilinmeyen limanlara giden
Gökyüzü ve yeri birbirine bağlayan.

Bunlar uzak bölgeler,
Kırmızı alanlarda yüksek otların olduğu
Asla ışıkla vals yapma;
Dünyadaki hayatlarımızın tüm anılarının
Özgürce dolaşacağı yerde

Bunlar uzak bölgeler,
Kırmızı alanlarda yüksek otların olduğu
Asla ışıkla vals yapma;
Dünyadaki hayatlarımızın tüm anılarının
Özgürce dolaşacağı yerde
Zamanın silinmek için arandığı.