Burzum - A Lost Forgotten Sad Spirit

A Lost Forgotten Sad Spirit
The fire in the sky is extinguished
Blue waters no longer cry
The dancing of trees has stopped
The stream of freshness from cold winds
Exists no longer
The rain has stopped to drip
From the sky
Still dripping exists
From the veins of a nearly dead boy
Once there was hatred
Once there was cold
Now
There is only
A dark stone tomb
With an altar
An altar which
Serves as a bed
A bed of eternal sleep
The dreams of the human in sleep
Are dreams of relief
A gate out of hell
Into the void of death
Yet undisturbed
The human sleep
And one day
Will the grave be unlocked And the soul
Must return to his world
But this time as
A lost forgotten sad spirit
Doomed
To haunt
Endlessly

A Lost Forgotten Sad Spirit
Gökyüzündeki ateş söndürüldü
Mavi sular artık ağlamayacak
Ağaçların dansı durdu
Soğuk rüzgarların getirdiği taze hava artık yok.
Yağmur gökyüzünden damlamayı durdurdu.
Hala neredeyse ölü bir çocuğun damarlarından damlıyor.
Önce nefret, önce soğuk vardı.
Şimdi sadece sunağıyla birlikte karanlık bir mezar taşı var.
Sunak bir yatak gibi hizmet ediyor.
Ebedi uyuyuşun bir yatağı.
Insanoğlunun uykusundaki rüyalar, avuntunun hayalleridir.
Cehennemin dışında bir kapı, hükümsüz ölümün içinde
Henüz rahatsız edilmedi.
Insanoğlu uyuyor.
Ve bir gün, mezarlar kilitlenmiş olacak mi?
Ve ruh kendi dünyasına geri dönmeli.
Fakat şu an kayıp, unutulmuş, üzgün bir ruh olarak
Lanetli... akıldan çıkmayan... sonsuz...