Forseti - Dunkelheit

Sturm zieht auf und mächtig heben
Winde ihren Atem an.
Feines Rauschen wird zum Beben.
Schwarz zeigt sich die Himmelsbahn.
Fırtına yaklaşıyor ve rüzgarlar
Muazzam bir şekilde onu güçlendiriyor
İnce gürültü büyük bir sarsıntıya dönüşüyor
Gökyüzüne giden yol karanlık görünüyor

Drohend hell die Blitze reißen
Auseinander jene Lüfte,
Aufgeladen schon vom heißen
Abenddunst der Regendüfte.
Parlaklığı tehditkar yıldırımlar
Havayı delip geçiyor
Yağmur kokusunun akşamüstü çıkan pusu
Sıcaklığı yüklenmiş

Letztes Licht schwindet verdrossen
Greisenhaft in Dunkelheit.
Dämmernd hat sich angeschlossen
Trübes Rot, unendlich weit.
Son ışık küskün bir şekilde gözden kayboluyor
Karanlığa yenik düşmüş
Ufuklara uzanan kasvetli kızıl
Koyulaşarak birikmiş

Fremd verfärbt neigt sich im Tosen
Zwielicht seinem Ende hin.
Taumelnd noch sucht es in losen
Abendschatten letzten Sinn. Tuhaf renkleriyle gökgürültüsüyle birleşerek
Kendi sonunu getiriyor alacakaranlık
Sendeleyerek son anlamı
Arıyor akşam gölgeleri sayfalarda

Bloßgelegt von Nacht und Regen
Hockt die nackte Dunkelheit
Auf den aufgeschwämmten Wegen
Küssend ohne Zärtlichkeit.
Gecenin ve yağmurun soyduğu çıplak karanlık
Şefkatsiz öpücükler veren
Kabarmış yollarda siniyor

Drückt mich fest entschlossen nieder,
Hält die Augen mir verbunden,
Bis ermattet meine Glieder
Mit den aufgerissenen Wunden.
Son derece kararlı bir şekilde
Beni aşağı çekiyor
Gözlerini benden ayırmıyor
Ellerim ve ayaklarım açılmış yaralarıyla
Canlılığını yitirene dek

Starr nur noch zu Boden sinken,
Lieblos hin zur Dunkelheit,
Um aus ihrem Schwarz zu trinken
Nie gekannte Ewigkeit.
Cesedim toprağa düşüyor artık
Cansız bir şekilde karanlığa gidiyor
Bilinmeyen sonsuzluğun
Siyahlığından içmek üzere