Hermann Hesse - Aus Der Kindheit Her

Aus der Kindheit her
Weht ein Klang mir nach,
Der mir einst die Seligkeit versprach-
Ohne ihn wär Leben viel zu schwer.
Tönt sein Zauber nicht,
Steh ich ohne Licht
Sehe Angst und Dunkel rings umher.
Aber immer wieder durch das Leid,
Das ich mir erwarb,
Klingt der süße Ton voll Seligkeit,
Den kein Weh und keine Schuld verdarb.

Liebe Stimme du,
Licht in meinem Haus,
Lösche niemals wieder aus,
Tu die blauen Augen niemals zu!
Sonst verliert die Welt
Allen holden Schein,
Stern um Sternlein fällt,
Und ich steh allein.


Çocukluktan bugüne
bir ezgi esiyor bana
bir zamanlar bana mutluluk sözü veren-
onsuz yaşam çok zor olurdu.
büyüsü görülmüyor
ışıksız duruyorum
her yerde korku ve karanlık görüyorum
ama hep yeniden acının içinden
bana kalan acının
mutluluğun tatlı sesi çınlıyor
hiçbir sızının ve kusurun bozamadığı

sen sevgili ses
evimdeki ışık
asla susma bir daha
kapama asla mavi gözlerini!
yoksa yitirir dünya
bütün tatlı parlaklığını
yıldız kayar yıldız üzerine