Igor Talkov - Victora Tsoya

(Памяти Виктора Цоя)

Поэты не рождаются случайно,
Они летят на землю с высоты,
Их жизнь окружена глубокой тайной,
Хотя они открыты и просты.

Глаза таких божественных посланцев
Всегда печальны и верны мечте,
И в хаосе проблем их души вечно светят
Мирам, что заблудились в темноте.

Они уходят, выполнив заданье
Их отзывают Высшие Миры,
Неведомые нашему сознанью,
По правилам космической игры.

Они уходят, не допев куплета,
Когда в их честь оркестр играет туш
Актёры, музыканты и поэты –
Целители уставших наших душ.

В лесах их песни птицы допевают,
В полях для них цветы венки совьют,
Они уходят вдаль, но никогда не умирают
И в песнях и в стихах своих живут.

А может быть, сегодня или завтра
Уйду и я таинственным гонцом
Туда, куда ушёл, ушёл от нас внезапно
Поэт и композитор Виктор Цой.





Şairler tesadüfen doğmuyor,
Onlar yeryüzüne yukarılardan uçup geliyorlar,
Hayatları derin bir sırla çevrili,
Onlar açık ve basit olsalar dahi.

Böylesi tanrı ulaklarının gözleri
Her zaman hüzünlü, ve hayallere sadık.
Sorunlar karmaşasında ruhları her daim ışık verir -
Karanlıklar içinde yolunu kaybetmiş dünyalara.

Onlar görevlerini tamamlayıp giderler,
Onları Yüce Alemler çağırmaktadır,
Bilincimizin bilemediği,
Kozmik oyun kurallarıyla.

Onlar son kuplelerini söyleyemeden giderler,
Şereflerine orkestra karşılama çalarken,
Aktörler, müzisyenler ve şairler -
Yorgun gönüllerimizin şifacıları.

Ormanda şarkılarını kuşlar tamamlar,
Kırlardan çiçekler koparılır, çelenkler hazırlanır,
Onlar uzaklara gider, ama asla ölmezler
Şarkılarında ve şiirlerinde yaşarlar.

Belki bugün, belki yarın,
Gizemli bir yarış içerisinde ben de giderim,
Onun gittiği, bizi ansızın bırakıp gittiği yere:
Şair ve bestekar - Viktor Tsoi.