In The Woods - Post

These eyes, did I die behind these
Cold blue eyes?
Did I know where to go?
This light, eclipsed in a worn disguise
Did glow even though my cries were
Driven by those echoed lies
No where to roam
Open my eyes
Enlightened the child that
Whispered : Bardo, Omnio

Let me belong, eat my raw
Stick me empty with your hungry
claws-bring me light
Can you feel the tension burning?

The soundtrack of our lives,
On an early April morning,
May be able to re-define
The standards of this restless emptiness...

Carved out of velvet, draped in truth
To reach omnio
Let me be strong, let me
Draw all the lines
That fall upon the floor-bring me life
Let me feel electric tension
I am greater, taller and
a thousand times smaller
From a ghost that told you where to go
To a piece of flesh that need to know
And as I turned my fragile skin
I reached omnio

I have gathered bricks throughout
a lifetime
To build a house where I will live
The door is where I write these words
And the window where I forgive
Restlessly I searched the hallway
For the truth of yesterday
But changes cast their ugly shadows
The basement is their host today

Is this the omnio
I have been searching for?


Try to align Türkçe
Omnio Post

Bu gözlerin, bu soğuk mavi gözlerin
arkasında mı öldüm?
Nereye gideceğimi biliyor muydum ki?
Eskimiş bir kılıkla karanlığa
bürünen bu ışık kor gibi parladı
Feryatlarım bu yankılanan yalanlarla sürüklense de
Gezinecek hiçbir yer yok
Gözlerimi aç
Aydınlanmış çocuk
fısıldadı: Bardo, Omnio

Bırak senin olayım, çiğ çiğ ye beni
Yapış bana, acıkmış pençelerinle
İçimi boşalt, ışık getir bana
Yanan gerilimi hissedebiliyor musun?

Hayatımızın müziği
Bir nisan sabahında
Belki yeniden tanımlanabilir
Bu huzursuz boşluğun standartları

Kadifeden yapılmış, gerçekten kumaşla kaplanmış
Omnio ya ulaşmak için
İzin ver güçlü olayım
Zemine düşen
Tüm çizgileri çizeyim, hayat ver bana
İzin ver elektrik gerilimini hissedeyim
Sana nereye gideceğini söyleyen bir hayaletten
Bilmen gereken bir et parçasına kadar
Ben daha büyük, daha uzun
ve bin kat daha küçüğüm
Ve narin cildimi değiştirirken
Omnio ya ulaştım

Bir ömür boyunca tuğlalar
topladım
Yaşayacağım yere bir ev yapayım diye
Kapı bu kelimeleri yazdığım
Ve pencere affettiğim yerdir
Huzursuzca aradım koridoru
Dünün gerçeği için
Ama değişimler çirkin gölgelerini döküyor
Bodrum bugün onları ağırlıyor

Bu aramakta olduğum
Omnio mu?