Kostas Karafotis - Anthropos Eimai

(Άνθρωπος είμαι)

Ποια νύχτα πες μου σ΄έχει πάρει
και κλαίω κάθε δειλινό
δεν είσαι εδώ και το φεγγάρι
δε βγαίνει πιά στον ουρανό

Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν΄αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και πού να βρω παρηγοριά

Ποια νύχτα μαύρη σ΄ έχει κλέψει
και δε σε βρίσκω πουθενά
ποτάμι δάκρυα έχει βρέξει
από τα μάτια μου ξανά

Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν΄αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και πού να βρω παρηγοριά


İnsanım Ben

Söyle bana hangi gece aldı seni
Ağlıyorum her gün batımında
Burada değilsin sen
Ay görünmüyor gökyüzünde

İnsanım ben ve bir kalbim var, ışığım!
İsteme benden bıçak darbelerine dayanmamı
Ayrılık acıtıyor, beni bir mum gibi eritiyor
Nereden teselli bulayım

Hangi kara gece çaldı seni
Bulamıyorum seni hiç bir yerde
Göz yaşlarım nehir olmuş akıyor
Yine gözlerimden

İnsanım ben ve bir kalbim var, ışığım!
İsteme benden bıçak darbelerine dayanmamı
Ayrılık acıtıyor, beni bir mum gibi eritiyor
Nereden teselli bulayım