Larisa Novoseltseva - Chaya

(ЧАЙКА)

Вот вспыхнуло утро, румянятся воды,
Над озером быстрая чайка летит.
Ей много простора, ей много свободы,
Луч солнца у чайки крыло серебрит.

Но что это? выстрел! нет чайки прелестной,
Она умерла, трепеща в камышах,
Шутя ее ранил охотник безвестный,
Не глядя на жертву, он скрылся в горах.

Так девушка чудная чайкой прелестной
Над озером тихим спокойно жила,
Но в душу вошел к ней чужой, неизвестный,
Ему она сердце и жизнь отдала.

Как чайке охотник, шутя и играя,
Он юное сердце навеки разбил,
Навеки убита вся жизнь молодая,
Нет жизни, нет веры, нет счастья, нет сил.



Martı

İşte tan ağardı, sular kızıla çalmakta,
Hızla bir martı uçuyor gölün üstünde.
Açık alanı da var fazlasıyla, hürriyeti de,
Güneş ışınları gümüşi bir renk veriyor kanatlarına.

O da ne? Silah sesi! güzelim martı yok artık,
Can verdi, taşların üstünde çırpına çırpına,
Bilinmedik bir avcı yaraladı şakayla karışık,
Kurbanına dönüp bakmadan, dağlara karıştı.

Martı kadar güzel bir kızcağız da
Gölün yukarılarında sakince yaşardı,
Gönlüne bilinmedik bir yabancı girmişti,
Ona kalbini ve hayatını vermişti kız.

Avcının martıya yaptığı gibi, şakayla karışık,
O gencecik kalbi kırdı ilelebet,
İlelebet can verdi gencecik hayat,
Yaşam yok, inanç yok, baht yok, takat yok