Leo Ferre - Chanson D'automne

Les sanglots longs
Des violons
De l'automne
Blessent mon cœur
D'une langueur
Monotone.

Tout suffocant (Yeah!)
Et blême, quand
Sonne l'heure, (Yeah!) (Yeah!)

Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure ;

Et je m'en vais
Au vent mauvais
Qui m'empor-te
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille mor-te.



Güz
Kemanlarının
Uzun hıçkırıkları
Kalbimi yaralıyor
Tekdüze bir
Bitkinlikle (İsteksizlikle)

Nefessiz(im) tamamen (Yeah!)
Ve sararmış,
Saat çaldığında, (Yeah!) (Yeah!)

Eski günleri
Anımsar
Ve ağlarım;

Ve giderim
Beni oradan oraya
Sürükleyen
Kötü rüzgarda
Ölü yaprağa
Benzer.