Nefastum - Tartaros

Bedenlerini satıyorlar, Kör eden ihtiraslara
Senin melodilerinin göz yaşları bu
Delirmişçesine ve halen sıcakken
Nasıl uyuyabiliyorlar nasıl görmezden gelirler
Bu öfke dolu ve bu aşılmaz acıyı
Öylesine görkemli ve kutsalsın ki..
Hayallerin ötesinde insani bakışlardan uzak
Acılı rüzgarlar süzülüyor yas tutarcasına
Karanlık ve görünmeyen sularına
Işığı uzak tutuyor ruhundaki görme gücü
Bakire nehirlerde baptiz ediliyor günahkar benliğim
Tartarosun hüzün dolu öpücüğü
Zamanın ağır bedeli onların
Yalvarırım al beni ayır onlardan
Sen gerçek ve sonsuz huzursun
Çürümüş çamur bedenim için

Şimdi kendi utançlarıyla yüzyüzeler
Ve asla bu onura erişemeyecekler
Onlara küskün olan Tartoros un delirten sessizliğinde