Nikos Oikonomopoulos - Ena Hrono Akrivos

| Ένα χρόνο ακριβώς

Μέσα στο πλήθος σαν σκιά
Περνάς μπροστά μου αδιάφορα
Τ'όνομά σου δυνατά
Να το φωνάξω πώς κατάφερα
Σαν να'μαι ξένος με κοιτάς
Πόσος καιρός πάει απόρησες
Πάει ένας χρόνος αν ρωτάς
Μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες...

Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοια
Μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι
Την ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι

Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
Που δεν έχω εαυτό, ψάχνω ταυτότητα
Το δικό σου το κενό, κενό το άφησα
Ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα...

Σαν να 'μαι απλά ένας γνωστός
Τα τυπικά μόνο με ρώτησες
Σχεδόν σαν χάρη ο ενικός
Τόσο ψυχρά μ' αντιμετώπισες

Σου' μοίαζα τόσο μακρινός
Πόσος καιρός πάει απόρησες
Πάει ένας χρόνος ακριβώς
Μα τι σε νοιάζει αφού προχώρησες...

Ένα χρόνο ακριβώς ζω στη παράνοια
Μακριά σου δυστυχώς γελάω σπάνια
Τι να κάτσω να σου πω αφού δεν νοιάζεσαι
Την ώρα κοίταξες, να φύγεις βιάζεσαι
Ένα χρόνο κι άλλη μια αιωνιότητα
Που δεν έχω εαυτό, ψάχνω ταυτότητα
Το δικό σου το κενό, κενό το άφησα
Ποτέ δεν ξέχασα κι ούτε προσπάθησα...



Bir yıl

Kalabalıktaki bir gölge gibi
Gözlerimin arasından
Hızlıca geçip gittin
Arkandan sana seslendim

Bana bir yabancıymışım gibi baktın
Ne kadar uzun süredir birbirimizi görmediğimizi sordun
Eğer gerçekten merak ediyorsan, bir yıl geçti
Ama eskiden gitmiştin, ne diye merak ettin?

O bir yılda delilik içinde yaşadım
Senden uzak, yazık, neredeyse hiç gülmüyordum
Seni rahatsız etmemek için ne söylemeliyim
Saatine bakıyorsun
Gitmek için acelecisin

Bir yıl ve başka bir sonsuzluk
Kendimi tanıyamıyorum
Kim olduğumu bulmaya çalışıyorum
Senin boşluğunu doldurmadım
Asla unutmadım, sadece yoruldum

Beni önemsemedin
Eğer sadece bir tanıdık olsaydım
Bana bu kadar resmi davranmazdın*
Bana çok soğuksun
Sana çok uzak görünüyorum