Rainer Maria Rilke - Abend

Der Abend wechselt langsam die Gewänder,
die ihm ein Rand von alten Bäumen hält,
du schaust:und vor dir scheiden sich die länder,
ein himmelfahrendes und eins, das fällt,

und lassen dich,zu keinem ganz gehörend,
nicht ganz so dunkel wie das Haus, das schweigt,
nicht ganz so sicher Ewiges beschwörend
wie das, was Stern wird jede Nacht und steigt-

und lassen dir (unsäglich zu entwirm)
dein Leben bang und riesenhaft und reifend,
so dass es, bald begrenzt und bald begreifend,
abwechselnd Stein in dir wird und Gestirn.



İhtiyar ağaçların dizilişiyle, akşam
çevrili örtüsünü değişiyor yavaşça;
bakıyorsun: onunde ayriliyor topraklar
biri göğe ağıyor, batıyor diğer parça

birakip gidiyorlar seni ,ikisine de ait değilsin
ne sessiz bir ev gibi karanlıksın tamamen
ne sonsuzluk üstüne içmişsin kesin bir ant
bir şey gibi her gece yıldızlaşıp yükselen

bırakıyorlar sana (dile gelmez biçimde karışık)
korku dolu, devleşen ve olgunlasan hayatını
ki o bir an sinirlanmis bir an kapsamli
döner durur bir taşa bir yıldıza içinde.