Richard Wagner - Im Treibhaus

Hochgewölbte Blätterkronen,
Baldachine von Smaragd,
Kinder ihr aus fernen Zonen,
Saget mir, warum ihr klagt?

Schweigend neiget ihr die Zweige,
Malet Zeichen in die Luft,
Unde der Leiden stummer Zeuge
Steiget auftwärts, süßer Duft.

Weit in sehnendem Verlangen
Breitet ihr die Arme aus
Und umschlinget wahnbefangen
Öder Leere nicht'gen Graus.

Wohl ich weiß es, arme Pflanze:
Ein Geschicke teilen wir,
Ob umstrahlt von Licht und Glanze,
Unsre Heimat is nicht hier!

Und wie froh die Sonne scheidet
Von des Tages leerem Schein,
Hullet der, der wahrhaft leidet,
Sich in Schweigens Dunkel ein.

Stille wird's ein säuselnd Weben
Fullet bang den dunklen Raum:
Schwere Tropfen seh' ich schweben
An der Blätter grunem Saum.



Yukarı doğru kemerlenmiş yapraklar,
Zümrütten çardaklar
Uzak bölgelerden gelen siz çocuklar
Söyleyin bana, nedir sizi üzen?

Sessizce eğersiniz dallarınızı
Havaya resimler çizersiniz
Acınızın sessiz tanığı
Yukarı doğru yükselir, tatlı bir koku

Özlem dolu arzularda uzakta
Kollarınızı açıyorsunuz iyice
Ve sarılıyorsunuz hezeyan içinde ürkek
Daha ıssız bir boşluk, boş bir korku

Bunu iyi biliyorum zavallı bitki
Bir yazgıyı paylaşıyoruz
Çevremizde ışık ve aydınlık olsa da
Bizim yurdumuz burası değil

Ve ne kadar neşeli ayrılıyor Güneş
Günün boş ışığından
Gerçek acıyı bilen kişi
Karanlıkta sessizliğe bürünüyor

Sessizlik fısıldayan bir ağ oluyor
Karanlık yerleri korkuyla dolduruyor
Yaprakların kenarlarından
Ağır damlaların süzüldüğünü görüyorum