Rino Gaetano - A Mano A Mano

A mano a mano ti accorgi che il vento
Ti soffia sul viso e ti ruba un sorriso
La bella stagione che sta per finire
Ti soffia sul cuore e ti ruba l'amore

A mano a mano si scioglie nel pianto
Quel dolce ricordo sbiadito dal tempo
Di quando vivevi con me in una stanza
Non c'erano soldi ma tanta speranza

E A mano a mano mi perdi e ti perdo
E quello che è stato ti sembra più assurdo
Di quando la notte eri sempre più vera
E non come adesso nei sabato sera...
Ma... dammi la mano e torna vicino
Può nascere un fiore nel nostro giardino
Che neanche l'inverno potrà mai gelare
Può crescere un fiore da questo mio amore per te

E A mano a mano vedrai che nel tempo
Lì sopra il suo viso lo stesso sorriso
Che il vento crudele ti aveva rubato
Che torna fedele
L'amore è tornato da te...

Ma... dammi la mano e torna vicino
Può nascere un fiore nel nostro giardino
Che neanche l'inverno potrà mai gelare
Può crescere un fiore da questo mio amore per te


yavaş yavaş fark ediyorsun rüzgarın
yüzüne estiğini ve gülüşünü çaldığını
bitmek üzere olan güzel mevsim
senin yüreğine esiyor ve aşkını çalıyor

yavaş yavaş gözyaşında eriyor
zamanın sildiği o tatlı anı
benimle bir odada yaşadığın zaman
paramız yoktu ama umudumuz çoktu

ve yavaş yavaş beni kaybediyorsun ve seni kaybediyorum
ve bu olanlar sana çok saçma görünüyor
kimi zaman geceleri daha doğruydun
ve şimdiki gibi Cumartesi akşamı değil...

ama...bana elini ver ve yaklaş
bahçemizde bir çiçek doğabilir
kışın bile donduramayacağı
senin için olan bu aşkımdan bir çiçek doğabilir

ve yavaş yavaş göreceksin ki zamanla
orada yüzünde aynı gülümseme
o kaba rüzgarın senden çalmış olduğu
sadık olarak dönüyor
aşk sana dönmüş

ama...bana elini ver ve yaklaş
bahçemizde bir çiçek doğabilir
kışın bile donduramayacağı
senin için olan bu aşkımdan bir çiçek doğabilir