Robert Hayden - Those Winter Sundays

Sundays too my father got up early
and put his clothes on in the blueblack cold,
then with cracked hands that ached
from labor in the weekday weather made
banked fires blaze. No one ever thanked him.

I'd wake and hear the cold splintering, breaking.
When the rooms were warm, he'd call,
and slowly I would rise and dress,
fearing the chronic angers of that house,

Speaking indifferently to him,
who had driven out the cold
and polished my good shoes as well.
What did I know, what did I know
of love's austere and lonely offices?




Pazarları da erken kalkardı babam
ve seherin soğuğunda üstünü giyerdi
hafta içi yaptığı işlerden
ağrıyan çatlak elleriyle
ateşi yakardı.Kimse ona teşekkür etmezdi.

Uyanır ve soğuğun dağılıp kırıldığını duyardım.
Odalar ısındığında çağırırdı bizi,
ve yavaşça kalkar giyinirdim,
o evin gergin havasından korkarak,

İlgisizce konuşurdum ona karşı
oysa o soğuğu kovardı
hatta ayakkabılarımı bile boyardı.
Ne bilirdim ben, ne bilirdim
Sevginin değerini ve yalnızlığın kederini?