Sólstafir - Lagnaetti

Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér.
Ég sit við síðu þér, hitinn enginn er.
En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið.
Ég særði þig og sveik, í mínum ljóta leik.
Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt.
Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel.
Í dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó.
Nú þegar sakna þín og kveð þig ástin mín.
Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn.
Því að hatrið svarta í hjörtunum er drottinn vor,
Lífsins forði fallinn er í dá.
Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú.
Á hnífsblaði dansa valtur og sár.

Şimdi neredesin? Burada seni bulamıyorum.
Senin yanında oturuyorum, sıcaklığın gitmiş.
Her şey yitip gitmeli ve ölümüyle buluşmalı.
Sana iğrenç oyunumla ihanet ettim ve seni acıttım.
Kalbin sonuna kadar açıkken bedel çok pahalı.
Acı, kindar bir zihin, kendime sürekli işkence ederim.
Ölümün zalim pençesinde keder ipliğe vurdu.
Seni şimdiden özlüyorum ve sana veda ediyorum aşkım.
Ayakta durmaya çalışıyorum, sonunda yalnız kalacağımı bilerek.
Çünkü yüreklerimizdeki siyah kin bizim efendimizdir.
Hayatın ihtiyatı transa geçmiş.
Bütünüyle teslimiyet, çatışma kaybedildi, kendimi dizlerimin üzerinde buldum.
Bıçağın üzerinde dans, aksak ve acı.