Tristania - Angina

Through scornful declarence and lumnious eyes
the shadows enveil with the glorious night
Trespassing the sunset like thou hast before
Entreating the daylight to rage nevermore
Angina striking Elysium

hakaret dolu ifadelerin ve parlayan gözlerin arasında
gölgeler ihtişamlı geceyle örtülüyor
daha önce olduğun gibi güneşin batışını geçerek
günışığının bir daha asla öfkelenmemesi için yalvarıyorum
grip cennete bulaşıyor

A frail remembrance glorificates the nightside-ascendance
veiled underneath thy funereal skies
The winds they may haunt me in bloodredest skies
The moon may bewed the strangest of light
The clasp of indifference the conquering tide The sweeping of daylight... my vigour''s decline
Thy Carrion Kind
Angina strikes Elysium... a frail remembrance
Carrion Kind
My Carrion Kind

ufak bir hatırlatma hüzünlü göğün altında tülle örtülü olan
gecenin üstünlüğünü övüyor
kankırmızısı göklerde beni sık ziyeret edebilen rüzgarlar,
ay ,en garip ışıkla parlayabilir
fetheden akıntıların farklılığının kavranması
günışığının görkemi,,,gücümün çöküşü
senin kokuşmuş türün
grip cennete bulaşıyor....ufak bir hatırlatma
kokuşmuş tür
benim kokuşmuş türüm