Ulug'bek Rahmatullayev - Omadim Kelmadi

Omadim kelmadi sevgi bogʻida,
Inson goh ojizdir hayot oldida.
Sevgimga yetolmay egildi boshim,
Aylanar bildirmay koʻzimda yoshim.

Hayot goh shirindir, gohida taxir,
Inson oʻz taqdirini bilolmas axir.
Ulkan togʻlarga hech qilmay e`tibor
Kichik bir toshdan lek qoqilganim bor.


Yongan yuragimni asta silayman,
Oʻshal bevafoning baxtin tilayman.
Hayot achchiq soʻzini qancha aytmasin,
Hech kimdan taqdirning ozʻi qaytmasin.


Dunyo oʻzi keldi, garchi quvmadim!
Koʻzlarim yoshiga qoʻlim yuvmadim!
Yoʻlimni poyladilar qancha sanamlar,
Lek… Lek bir goʻzalni deb dilda alamlar

Aylanar bildirmay koʻzimda yoshim…


Şansım yaver gitmedi sevgi bahçesinde
insan gah acizdir hayat önünde
Sevgime yetemiyor eğildi başım
Akar göstermem gözümde yaşım

Hayat gah tatlıdır gahida acı
insan kendi kaderini bilemez ahir
Büyük dağlara hiç kilma itibar
Küçük bir taşdan takılmışlığım var X 2

Yangın yüreğimi yavaşça okşuyorum
U vefasızın mutluluğunu diliyorum
Hayat acı sözünü ne kadar söylemesin
Hiç kimden takdirin ozü dönmesin

Dünya kendi geldi gerçi kovmadım
Gözlerimin yaşını kolum yıkamadım
Yolumu beklediler ne kadar dilberler
Sadece sadece bir güzeli diye gönülde elemler

Akar göstermem gözümde yaşım