Veronika - Edna Lubov

Изпращам тихо ноща,продадох свойта душа.
Sessiz geceyi gönderiyorum, kendi kalbimi sattım.
Очаквам изгрева нов след капка мъжка любов.
Yeni günün doğmasını bekliyorum bir damla erkek sevgisinin ardından.
Аз зная,че любовта на този мъж е лъжа.
Biliyorum, bu adamın aşkı yalan.
Ала не чувствам тъга,умира тя със ноща.
Ama hüzün hissetmiyorum, o ölüyor geceyle beraber.


Една любов в ноща
Geceleyin bir aşk
Cе ражда,но умира сутринта.
Doğuyor ama yarın ölüyor. И щом изгреят първите лъчи,
Ve ilk ışıklar doğduğunda,
3ная друга вече ще ме замени.
Biliyorum başkası artık benim yerimi alacak.

Събужда се утринта,протяга свойта ръка.
Sabah uyandı, kendi ellerim uzandı.
До мене цвете стои,прощално тъжно мълчи.
Yanımda çiçekler duruuyor, kederli elveda susuyor.
Как ненавиждам деня,след спомена за ноща.
Günü nasıl hoşgöreyim, geceyle ilgili hatıralardan sonra
От мене изгрева нов,отнема всяка любов.
Benden yenisi doğuyor, her aşkı alıyor.