Victor Tsoi - Doroga

Уезжаю куда-то, не знаю куда
И не знаю зачем, и не знаю когда
Мой билет никуда, поезд мой никуда
Но я все-таки еду один как всегда.

Bir yerlere gidiyorum , bilmiyorum nereye
Bilmiyorum neden , bilmiyorum ne zaman
Biletim hiçbir yere , trenim hiçbir yere
Ama ben yine de gidiyorum , her zamanki gibi tek başıma

Вот дорога моя, ей не видно конца
Ей не видно конца, я не помню лица
Той, что смотрит откуда-то сверху лица
Под дождем из свинца мне не видно конца

İşte benim yolum , sonu görünmeyen
Sonu görünmeyen , yüzünü hatırlamadığım
O yüz , bana yukarıdan bir yerlerden bakan
Yolun sonu görünmüyor ağır metal yağmurundan.(1)