Abdurehim Heyit - Katmeydu

Kutluk kanlar tamgan yerler, köçüp ketmeydu
Otluk tendin akkan terler kurup ketmeydu
Tilgeş tamdin toygan erler çöçüp ketmeydu
Dua şamdin çıkkan nurlar yorup ketmeydu

Tuzak bilen yaş bulbullar ölüp ketmeydu
Aldam bilen sap köngüller külüp ketmeydu
Üzüş bilen gunçe güller solup ketmeydu
Depseş bilen bu bag çöller bolup ketmeydu.

Zulum kamça salgan izlar yütüp ketmeydu
Aldamçiga bizning eller pütüp ketmeydu
Çugundekni emdi güller kütüp ketmeydu
İlim oygan tehi gezler ötüp ketmeydu.


Kutlu kanların damladığı yerler göçüp gitmez
Odlu tenden akan terler kuruyup gitmez
Sözlü küfür edilen erkekler, ürküp gitmez
Soluk mumdan çıkan nurlar aydınlatmaz

Tuzak ile genç bülbüller ölüp gitmez
Hilekârlık ile saf gönüller gülmez
Koparmakla gonca güller solup gitmez
Ezip çiğnemekle bu bağçe, çöl olup gitmez

Zûlüm kamçısının saldığı izler yitip gitmez
Hilekâra bizim halkımız aldanmaz
Gece kuşunu artık güller beklemez
Uyan ey halkım, daha yaralarımız iyileşmez