Agalloch - A Desolation Song

Here I sit at the fire
Liquor's bitter flames warm my languid soul
Here I drink alone and remember
A graven life, the stain of her memory
In this cup, love's poison
For love is the poison of life
Tip the cup, feed the fire,
And forget about useless fucking hope

Burada ateşin başında oturuyorum;
Likörün acı alevleri mahmur ruhumu
yakıyor.
Burada tek başıma içiyor ve hatırlıyorum:
Gömülü bir hayatı, hatırasının lekesini
Bu kadeh aşkın zehiriyle dolu;
Zira aşk hayatın zehiridir.
Hafifçe dokun kadehe, ateşi harla
ve şu beyhude, lânet olası umuttan kurtul

Lost in the desolation of love
The passions we reap and sow
Lost in the desolation of life
This path that we walk
Aşkın yalnızlığında yitip gitmiş
Ekip biçtiğimiz tutkular
Hayatın yalnızlığında yitip gitmiş
Yayası olduğumuz şu yol

Here's to love, the sickness
The great martyr of the soul
Here's to life, the vice
The great herald of misery
In this cup, spiritus frumenti
For this is the nectar of the spirit
Quench the thirst, drown the sorrow
And forget about cold yesterdays

Kadehimi aşka kaldırıyorum! O hastalığa!
Ruhun ihtişamla şehit edilişi.
Kadehimi hayata kaldırıyorum! O ahlâksızlığa!
Sefaletin büyük habercisi.
Bu kadeh viskiyle dolu
Çünkü bu ruhun usaresidir.
Susuzluğunu gider, kederinden kurtul
ve soğuk dünleri aklından çıkar.