Agalloch - Enchanted Ebony

Kiss me coldly and drain this life from my lips
Let the cold blood flow on it's own...
Kiss me coldly and fall away from the soul
Long forgotten...

From which of this oak shall I hang myself?
These ebon halls are always dark...
From which frostbitten bough shall I die?

As dark as the winter, as black as her ghastly veil
As cold as her whisper and chilling gown

No corridors of life and beauty
These enchanted halls are stained
with the blood of night
Ebon halls gleam as ghosts of a fire dance
wickedly across a pantheon of marble

These weary eyes shall open no more,
frozen tightly by the cold embrace of death
A charnel house of memories torn
and burning melancholy shall embrace me now

Hear this call...
Beyond endless halls and far across the vast forest,
just across the iron gates
Whispers...

As dark as the winter,
as black as her grim mask of death
As cold as her sorrow, her ivory tears

No corridors of life and beauty
No bloodred sky, no colors left in this world

It was the light's end
Türkçe
Büyülenmiş Abanoz Ağacının Koridorları

Soğukça öp beni ve dudaklarımdan bu yaşamı boşalt
Soğuk kanın başlı başına akmasına izin ver
Soğukça öp beni ve uzun zamandır unutulmuş
ruhtan uzaklaş

Hangi meşeden kendimi asmalıyım?
Bu simsiyah salonlar her zaman karanlıktır...
Hangi donmuş daldan ölmeliyim?

Kış kadar karanlık,onun korkunç örtüsü kadar siyah
Fısıltısı kadar ve dondurucu elbisesi kadar soğuk

Yaşam ve güzellik koridorları yok
Bu büyülü salonlar
gecenin kanıyla boyanmış
Simsiyah salonlar çılgınca mermer bir panteon boyunca bir ateş dansının hayaletleri gibi ışıldıyor

ölümün soğuk kucaklamasıyla sıkıca donmuş,
bu yorgun gözler artık açılmayacak
yırtılır anıların ceset evi
ve artık beni yanan melankoli kucaklayacak.

Bu çağrıyı duy
sonsuz koridorlar ötesinde ve uzak uçsuz bucaksız ormanlar boyunca yalnızca demir kapıların hemen karşısında
Fısıltılar....

Kış kadar soğuk
zalim ölümün maskesi kadar siyah
Hüznü,fildişi gözyaşları kadar soğuk

Yaşam ve güzellik koridorları yok
kankırmızı gökyüzü yok,bü dünyada kalan hiçbir renk yok

Bu ışığın sonuydu