Alberto Cortez - Cuando Un Amigo Se Va

Cuando un amigo se va
queda un espacio vacío,
que no lo puede llenar
la llegada de otro amigo.

Cuando un amigo se va,
queda un tizón encendido
que no se puede apagar
ni con las aguas de un río.

Cuando un amigo se va,
una estrella se ha perdido,
la que ilumina el lugar
donde hay un niño dormido.

Cuando un amigo se va
se detienen los caminos
y se empieza a rebelar,
el duende manso del vino.

Cuando un amigo se va
galopando su destino,
empieza el alma a vibrar
porque se llena de frío.

Cuando un amigo se va,
queda un terreno baldío
que quiere el tiempo llenar
con las piedras del hastío.

Cuando un amigo se va,
se queda un árbol caído
que ya no vuelve a brotar
porque el viento lo ha vencido.

Cuando un amigo se va,
queda un espacio vacío,
que no lo puede llenar
la llegada de otro amigo.



Bir arkadaş gittiği zaman

bir arkadaş gittiği zaman
boş bir yer kalır
onu başka bir arkadaş
dolduramaz gelişiyle

bir arkadaş gittiği zaman
yanan bir kor kalır
bir ırmağın sularıyla bile
söndürülemez o

bir arkadaş gittiği zaman
bir yıldız kaybolur
ki o yıldız aydınlatır
uyuyan bir çocuğun olduğu yeri

bir arkadaş gittiği zaman
yollar durur
ve isyan etmeye başlar
şarabın uysal cinleri

bir arkadaş gittiği zaman
kaderine dört nala
ruh titremeye başlar
çünkü soğukla dolar

bir arkadaş gittiği zaman
çorak bir toprak kalır
zamanın doldurmak istediği
uyuşukluğun taşlarıyla

bir arkadaş gittiği zaman
yıkılmış bir ağaç kalır
tekrar açmayacak olan
çünkü rüzgar onu yenmiştir

bir arkadaş gittiği zaman
boş bir yer kalır
onu başka bir arkadaş
dolduramaz gelişiyle