Aleksander Novikov - Pis'mo K Zhenschine

Pis'mo k zhenschine (Письмо к женщине)

Вы помните,
Вы все, конечно, помните,
Как я стоял,
Приблизившись к стене,
Взволнованно ходили вы по комнате
И что-то резкое
В лицо бросали мне.

Вы говорили:
Нам пора расстаться,
Что вас измучила
Моя шальная жизнь,
Что вам пора за дело приниматься,
А мой удел -
Катиться дальше, вниз.

Любимая!
Меня вы не любили.
Не знали вы, что в сонмище людском
Я был, как лошадь, загнанная в мыле,
Пришпоренная смелым ездоком.

Не знали вы,
Что я в сплошном дыму,
В развороченном бурей быте
С того и мучаюсь, что не пойму -
Куда несет нас рок событий.

Лицом к лицу
Лица не увидать.
Большое видится на расстоянье.
Когда кипит морская гладь,
Корабль в плачевном состоянье.

Земля - корабль!
Но кто-то вдруг
За новой жизнью, новой славой
В прямую гущу бурь и вьюг
Ее направил величаво.

Ну кто ж из нас на палубе большой
Не падал, не блевал и не ругался?
Их мало, с опытной душой,
Кто крепким в качке оставался.

Тогда и я
Под дикий шум,
Но зрело знающий работу,
Спустился в корабельный трюм,
Чтоб не смотреть людскую рвоту.
Тот трюм был -
Русским кабаком.
И я склонился над стаканом,
Чтоб, не страдая ни о ком,
Себя сгубить
В угаре пьяном.

Любимая!
Я мучил вас,
У вас была тоска
В глазах усталых:
Что я пред вами напоказ
Себя растрачивал в скандалах.

Но вы не знали,
Что в сплошном дыму,
В развороченном бурей быте
С того и мучаюсь,
Что не пойму,
Куда несет нас рок событий...

Теперь года прошли,
Я в возрасте ином.
И чувствую и мыслю по-иному.
И говорю за праздничным вином:
Хвала и слава рулевому!

Сегодня я
В ударе нежных чувств.
Я вспомнил вашу грустную усталость.
И вот теперь
Я сообщить вам мчусь,
Каков я был
И что со мною сталось!

Любимая!
Сказать приятно мне:
Я избежал паденья с кручи.
Теперь в Советской стороне
Я самый яростный попутчик.

Я стал не тем,
Кем был тогда.
Не мучил бы я вас,
Как это было раньше.
За знамя вольности
И светлого труда
Готов идти хоть до Ла-Манша.

Простите мне...
Я знаю: вы не та -
Живете вы
С серьезным, умным мужем;
Что не нужна вам наша маета,
И сам я вам
Ни капельки не нужен.

Живите так,
Как вас ведет звезда,
Под кущей обновленной сени.
С приветствием,
Вас помнящий всегда
Знакомый ваш
Сергей Есенин.


Bir kadına mektup

Hatırlıyor musunuz,
Her şeyi, tabi ki, hatırlıyorsunuz,
Nasıl kalakaldığımı,
Duvara iyice yaklaşmış bir şekilde,
Endişeli endişeli odada yürüyordunuz
Ve keskin bir şey
Fırlattınız yüzüme.

Dediniz ki:
Ayrılık vakti gelmiş,
Sizi perişan etmiş
Benim zirzop hayatım,
İşlerinize koyulmanızın vaktiymiş,
Bana kalansa -
Aşağı düşmeye devam etmek.

Sevgilim!
Siz beni sevmediniz.
Bilmediniz ki ben, bu insan sürüsü içinde
Bir kısraktım, köpükler içinde kalmış,
Cesur süvarisi tarafından, kıyasıya mahmuzlanmış.

Bilmediniz,
Yoğun bir duman altında ben,
Günlük hayatın baş döndüren fırtınasında
Bana azap veren de bu, anlamadığım -
Bu kör talih bizi nereye sürüklüyor.

Yüz yüze
Yüz görünmüyor.
Uzaktansa daha iyi görünüyor.
Dümdüz deniz fokurdamaya başlayınca,
Bu gemi daha bir ağlamaklı oluyor.

Dünya bir gemi!
Ama biri birden
Yeni bir hayat için, yeni bir şöhret için
Kasırganın, tipinin tam böğrüne
Yönlendiriyor o haşmeti.

Hangimiz o büyük güvertede
Düşmedik, kusmadık, ağzımızı bozmadık?
Az onların sayısı, o tecrübeli gönüllerin,
Ancak onlar çalkantıya dayanabildiler.

O zaman ben de
Vahşi bir gürültü içinde
İşini bilen bir yetişkin edasıyla,
İndim geminin sintinesine,
İnsan kusmuğu görmek için.
O sintine bir
Rus meyhanesi idi.
Eğildim bardağa,
Hiç himsenin acısını duymayayım diye,
Kendimi boğmak için
Sarhoş karbondioksitte.

Sevgilim!
Size ızdırap verdim,
Hüzün vardı
Yorgun gözlerinizde:
Size gösterebilmek için
Skandallarda harcadım kendimi.

Ama siz bilmediniz,
Yoğun bir duman altında ben,
Günlük hayatın baş döndüren fırtınasında
Bana azap veren de bu,
Anlamadığım -
Bu kör talih bizi nereye sürüklüyor.

Yıllar geçti şimdi,
Başka bir yaştayım.
Bir başka hissediyorum, bir başka düşünüyorum.
Şu bayram şarabını kaldırırken diyorum ki:
Övgü de, şeref de dümenciye!

Bugün ben
En hassas duygular içindeyim.
Hatırlıyorum sizin kederli yorgunluğunuzu.
Ve işte şimdi
Size alelecele söylüyorum,
Nasıl biriydim
Ve ne hale geldim!

Sevgilim!
Söylemek hoşuma gidiyor:
Sarp bir uçuruma düşmekten kurtuldum.
Şimdi Sovyet tarafının
En taşkın yoldaşıyım.

Ben şimdi
O zamanki gibi değilim.
Acı vermezdim size,
Eskiden olduğu gibi.
Özgürlük sancağının
Ve aydınlık emeğin ardından
İstenirse hazırım, La Manş'a kadar gitmeye.

Affedin beni...
Biliyorum: siz eski siz değilsiniz -
Yaşıyorsunuz
Ciddi ve aklı başında bir eşle;
Beraberliğimizin acısına ihtiyacınız yok
Ve ben de sizin için
Bir damla kadar bile gerekli değilim.

Yaşayın gidin,
Yıldızın sizi götürdüğü yerde,
Birçok yeni gölgelerin altında.
Selamlarımla,
Sizi her zaman hatırlayacak olan
Bir tanıdığınız
Sergey Yesenin.