Andrea Bocelli - Caruso

Qui dove il mare luccica
E tira forte il vento
Su una vecchia terrazza davanti
Al golfo di surriento
Un uomo abbraccia una ragazza
Dopo che aveva pianto
Poi si schiarisce la voce e ricomincia il canto:

Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
È una catena ormai
Che scioglie il sangue dinte vene sai

Vide le luci in mezzo al mare
Pensò alle notti là in america
Ma erano solo le lampare
E la bianca scia dunelica
Sentì il dolore nella musica
Si alzò dal pianoforte
Ma quando vide
La luna uscire da una nuvola
Gli sembrò più dolce anche la morte
Guardò negli occhi la ragazza
Quegli occhi verdi come il mare
Poi allimprovviso uscì una lacrima
E lui credette daffogare

Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
È una catena ormai
Che scioglie il sangue dinte vene sai

La potenza della lirica
Dove ogni dramma è un falso
Che con un po di trucco e con la mimica
Puoi diventare un altro
Ma due occhi che ti guardano
Così vicini e veri
Ti fanno scordare le parole
Confondono i pensieri

Così diventò tutto piccolo
Anche le notti là in america
Ti volti e vedi la tua vita
Come la scia dunelica

Ah si, è la vita che finisce
Ma lui non ci pensò poi tanto
Anzi si sentiva già felice
E ricominciò il suo canto:

Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
È una catena ormai
Che scioglie il sangue dinte vene sai Te voglio bene assai
Ma tanto tanto bene sai
È una catena ormai
Che scioglie il sangue dinte vene sai



Caruso

Burası denizin parladığı ve rüzgarın sert estiği yer
Surriento körfezinde yaşlı bir terasın üstünde
bir adam genç bir kızı kucaklıyor
ve ardından bağırıyor.
Sonra boğazını temizliyor ve şarkı başlıyor.

Seni çok seviyorum
Çok ama çok seviyorum, biliyorsun.
Bu bir bağ şimdi
Biliyorsun, damarlardaki kanı eriten.

Denizin ortasındaki ışıkları gördü
Amerikadaki akşamları düşündü
Fakat onlar sadece balıkçı teknelerinin lambaları
ve uyanan pervanelerin beyazıydı
müzikteki acıyı hissetti
piyanonun başından kalktı
bir buluttan süzülen ayı görünce
ölüm daha tatlı geldi
genç kızın gözlerini gördü
ki bu gözler deniz kadar yeşildi.
sonra aniden bir damla gözyaşı döküldü
ve adam boğulduğunu düşündü

liriğin gücü
Her dramanın yalan olduğu
Biraz makyajla ve taklitle
Bir başkası olabildiğin yer
Fakat iki göz sana bakıyor
Oldukça yakın ve gerçek
Sana bütün kelimeleri unutturuyor
düşüncelerini karıştırıyor.

Ve böylece her şey önemsiz bir hale geliyor
Amerikadaki geceler bile
Ve ardına bakıyor, hayatını görüyorsun
Pervanelerin uyanışı gibi
Ah evet, hayat bitiyor
Fakat o artık bunu daha fazla düşünmüyor
Zaten kendini oldukça mutlu hissediyor
Ve tekrar şarkısını söylemeye başlıyor.

Seni çok seviyorum
Çok ama çok seviyorum, biliyorsun
Bu bir bağ artık
Biliyorsun, damarlardaki kanı eriten