Angelmaker - A Dark Omen

Disgusting little creatures
Soon all of you will feel my hate
And suffer as I have suffered


To my dearest lover I may never return home
There is a demon plaguing our lands
And I must protect our home

Sickness is upon these lands, these mangled bodies in our hands
Behold a day of woe and sorrow
Together we await the storm
A demonic colossus, has death come to claim us?
Our world has fallen to fade

The sickened disease of this human race has come and gone
I miss my friends and family
I feel so alone
The darkest days approach me, how long can I hold?
My will is fading but my chaos will unfold!

As I walk
I go on, will I die in vain?
Is this the end of me?

Frozen in still figure, I stood in the gaze of
The beast is the legend of foretold of, this famine
His sickness consumes me
His eyes see right through me
Consuming my courage my fury unleashed

Its revolving appearance pales only in comparison
To its despicable cruelty done unto the innocent

Battered and broken as I lay so weak
Slaughtered in bloodbath, my will achieved
Smothered in victory, my odyssey
My heart turns black, as I become the beast

Purpose has spilled from me
I can not live this life of disease
The abyss gaping beneath
I plummet away from suffering ----------------------------------------------
İğrenç küçük yaratıklar
Yakında hepiniz nefretimi hissedeceksiniz
Ve acı çekeceksiniz , tıpkı benim gibi

Değerli sevgilime;
Asla eve dönemeyebilirim
'Topraklarımızı işgal eden bir şeytan var
Ve ben evimizi korumak zorundayım..
Bıkmışlık bu topraklar üzerindedir, ezilmiş bedenler ise ellerimizde.
Kederin ve hüznün günü,
Birlikte fırtınayı bekliyoruz.
Şeytani bir dev, bizi mi ölüme çağırıyor?
Dünyamız solup yıkılmakta..

İnsanların hastalığı geldi ve gitti
Dostlarımı ve ailemi özledim
Çok yalnız hissediyorum
En karanlık günler bana yaklaşıyor, ne kadar dayanabileceğim?
Geleceğim solacak ama kaosum solmayacak!

Yürürken acıyı hissedebiliyorum
Devam ediyorum, boşuna mı öleceğim?
Bu benim sonum mu?

Dondurulmuş halimle gözlerimi diktim
Canavar, bu açlığın öngörülerinin efsanesi
Hastalığı beni tüketiyor
Gözleriyse bana doğru bakıyor
Cesaretimi tüketirken öfkem serbest kaldı

Dönüşümü görünen şeytan ancak kıyaslandığında parçalayacak,
Masum insanlar acımasızlığı tadacak.

Hırpalanmış ve kırılmış ben yatarken
Kan banyosunda katledildim, geleceğimi aldılar
Zaferle boğuldum
Kalbim siyaha dönüşüyor ben canavara dönüşürken..

Amaçlarım benden dökülüyor
Bu hastalık hayatını yaşayamıyorum.
Uçurum bana bir boşluk bırakıyor
Ve acılardan aşağı düşüyorum..