Anna Vissi - To Tren

Βρέθηκα μετά τον χωρισμό στο σταθμό,
στο βαγόνι μου,
μια ζωή σε μια αποσκευή
τα νεκρά όνειρά μου,
ξάφνου εκεί μες στο συνωστισμό
μια φωνή τόσο γνώριμη,
μια φωνή που γίνεται κραυγή
καθώς λέει το όνομά μου,
και το τρένο ξεκίνησε
και εσύ πάλι μακριά μου.

Κι ηθέλα τόσα να σου πω
πως σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ' αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες,
έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.

Τρέχουνε οι πόλεις κι οι σταθμοί
μα εσύ πάντα πλάι μου,
βλέπω την μορφή σου, μου μιλάς
σαν βροχή σαν αέρας,
θέλω να κατέβω στην στροφή
μα η φωνή μου σκορπίζεται,
θέλω να κατέβω στην στροφή
δεν μ' ακούει κανένας,
και το τρένο πια χάνεται
σαν το φως μιας ημέρας.

Κι ήθελα τόσα να σου πω
πως σ' αγαπώ να σου φωνάξω,
αχ να μπορούσα μια ζωή
σε μια στιγμή να την αλλάξω,
κι έγραψα το σ' αγαπώ στο τζάμι
και μόλις είδα που δάκρυσες, έτρεχε το δάκρυ μου ποτάμι
γιατί καρδιά μου άργησες.



Tren

İstasyondaki ayrılıktan sonra vagonumda bavul içinde bir hayat, ölü hayallerimi buldum

Aniden, kalabalığın içinde çok tanıdık bir ses, adımı söylediğinde ağlamaklı olan bir ses,

Ve tekrar tren kalktı ve sen benden çok uzaklardaydın

Sana daha fazla söylemek, haykırmak isterdim seni nasıl sevdiğimi

Ah, hayatım olabilirdi, bir anda değiştirirdim

Ve pencereye, sana " Seni sevdiğimi" yazdım

Nasıl ağladığını gördüğüm anda

Gözyaşlarım nehirler gibi aktı

Çünkü, aşkım, geç kalmıştın.

Şehirler ve istasyonlar geçti,

Ama sen her zaman benimleydin

Senin şeklini gördüm, bana yağmur gib i konuştun, hava gibi

Geriye dönmek istedim ama sesim korkuluydu

Geriye dönmek istedim ama kimse beni duymadı

Ve tren tamamen kayboldu günışığı gibi...