Antonis Remos - I Nyhta Dyo Kommatia

Προσπαθούσα σ΄όλα να΄μαι εγώ εντάξει
και να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
αντικείμενα δικά σου κι ό,τι άφησες εδώ
σε μια κούτα ξεχασμένα από καιρό
Είχες φύγει δε με πείραξε θυμάμαι
σου΄χα πει δε σου αξίζω εγώ λυπάμαι
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ΄το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά

Έσπασε η νύχτα δυο κομμάτια
κι έκλεισα σφιχτά τα δυο μου μάτια
είπα δε μπορεί όταν τ΄ανοίξω
αυτή η εικόνα θα χαθεί
Πίστευα σε είχα ξεπεράσει
πρώτος πως εγώ σ΄είχα ξεχάσει
πόσο λάθος έκανα εσύ ήσουν η δυνατή

Είχα πείσει τώρα πια τον εαυτό μου
ότι ήταν τελικά για το καλό μου
κάθε μέρα που περνούσε σε τραβούσε μακριά
κι εγώ έπεφτα στο ψέμα πιο βαθιά
Είχες γίνει μία ξένη εσύ για μένα
δε μιλούσα για εσένα σε κανένα
μα εχθές αργά το βράδυ δίχως να το φανταστώ
σε συνάντησα στο δρόμο κι έμεινα να σε κοιτώ
τον κρατούσες απ΄το χέρι του γελούσες τρυφερά
και σταμάτησε ο χρόνος ξαφνικά



iyi olmaya çalışıyordum
Hayatımı düzene sokmaya
eşyaların ve bıraktığın her şey
bir kutunun içinde, zamanla unutulmuş
gittiğinde umursamadım, hatırlıyorum
sana üzgün olduğumu ama beni haketmediğini söylemiştim
fakat dün gece geç bir saatte, tahmin bile edemezdim
sokakta seni gördüm, durdum ve sana baktım
Onun elini tutuyordun, ona sevgiyle gülümsüyordun
ve o an kalbim durdu

gece ikiye bölündü
ve gözlerimi sıkıca kapattım
Düşündüm ki, açtigimda hiçbir şey eskisi gibi olmayacak
bu sahne kaybolacak,
sanmiştim ki benim icin artık yoksun,
seni unutan ilk benim
fakat yanılmışım, güçlü olan senmişsin

kendimi ikna etmiştim
kendi iyiliğim icin demiştim
Her yeni gün seni biraz daha unutuyordum
Fakat bir yalana batiyormuşum, gittikçe daha derine
Benim için bir yabancı olmuştun
Kimseye senden bahsetmiyordum

fakat dün gece geç bir saatte, tahmin bile edemezdim
sokakta seni gördüm, durdum ve sana baktım
Onun elini tutuyordun, ona sevgiyle gülümsüyordun
ve o an kalbim durdu