Antonis Remos - Ola Hathikan

Σε κοίταξα,
Και χάθηκα,
Στο μαύρο των ματιών σου.
Σε άγγιξα και ένιωσα,
Το κρύο των χεριών σου.
Και τότε γύρισες αλλού,
Το πρόσωπό σου.

Τι να έφταιξε;
Και όλα αλλάξαν, πες μου;
Και άπο νικητής,
Μετράω τώρα τις πληγές μου.

Όλα χάθηκαν σου λέω,
Και τα όνειρά μας κλαίω,
Που σαν πέταλα μαδάνε ένα ένα.
Όλα χάθηκαν τελειώσαν,
Και τα χείλη μου στεγνώσαν,
Αφού τώρα δε φιλάνε πια εσένα.

Σε έψαξα μέσα στο φως,
Σε βρήκα στο σκοτάδι,
Σε κράτησα και στην καρδιά,
Και στο λαιμό σημάδι.
Πόσο θ' αντέξω,
Στο δικό σου χάδι;

Τι να έφταιξε;
Και όλα αλλάξαν πες μου; Και άπο νικητής,
Μετράω τώρα τις πληγές μου.



Sana baktım,
Ve kayboldun gözlerinin karasında.
Sana dokundum ve hissettim ellerinin soğukluğunu,
Çevirdin yüzünü başka bir yere.

Neydi yanlış giden ve her şeyi değiştiren?
Söyle bana?
Galip gelen yüzünden şimdi yaralarımı sayıyorum.

Sana söylüyorum, her şey bitti.
Ve ağlıyor hayalimiz dökülen yapraklar gibi bir bir.
Sonunda bitti her şey,
Ve kurudu dudaklarım,
Şimdi seni daha fazla öpemedikleri için.

Işıkların içinde bakındım,
Karanlıkta buldum seni,
Kalpte tuttum seni,
Ve boyunda bir izde.
Nasıl sineye çekeceğim senin sevgini?

Neydi yanlış giden ve her şeyi değiştiren?
Söyle bana?
Galip gelen yüzünden şimdi yaralarımı sayıyorum.