Bekir Çobanzade - Tuvğan Til

Seni men Qırımda, Qazanda taptım,
Cüregim qaynağan, taşqanda taptım...

Cat elde muğayıp, açınıp cürgende,
Ümütim, hayalım şay tüşip cürgende,

Moynuña sarıldım, dertimni aytıp,
Bir güzel sözüñmen özüme qaytıp...

Cırlarıñ bolmasa, maneñ bolmasa,
''Curt'' degen sözüñmen cürek tolmasa,

Ah, nasıl cürermen ğurbet yaqlarda,
Tanışsız, bilişsiz yat soqaqlarda?..

Bilmiymen - türükmi, tatarmı adıñ,
Bek yaman tatlısıñ, Tañrıdan tadıñ.

Türük de, tatar da seniñ sözleriñ,
Ekisi eki çift muñlu közleriñ...

Viyana ögünde, Qazaq içinde
Barabar cırladıq Hindlerde, Çinde...

Añlasın bir seni, duşman da süyer,
Bir canıq sözüñmen cüregi iyer...

İstiymen özüñni her yaqta körmek,
Her yerde inciñden destanlar örmek...

Quşlarğa, qaşqırğa üyretsem seni,
Sen bolsañ öksüzniñ köñülden süygeni.

Camige, mihrapqa, sarayğa kirseñ,
Deñizler, çöllerniñ çetine erseñ...

Seniñmen duşmanğa yarlıqlar yazsam,
Qaruvlı sözüñmen köñlüni qazsam...

Qabrimde melekler sorğu sorasa,
Azrail tilimni biñ kere torasa, -

''Öz tuvğan tilimde ayt mağa!'' dermen,
Öz tuvğan tilimde cırlap ölermen...

Köñlümni qayğılar kemirip turğanda,
Halqımnı tınışsız yıldızı urğanda,

Tuvğan til, - başqası aqlıma kelmey,
Bir büyük sırımsıñ, duşmanlar bilmey..

http:&&lyricstranslate.com&tr&tuv%C4%9F-til-do%C4%9F-dil-%C3%B6z-dil.html#ixzz3phx350K4
Seni ben Kırımda, Kazanda taptım,
Yüreğim kaynayan, taşanda taptım..

Yat elde bunalıp acınıp yürüyende,
Ümidim, hayâlım garib düşüp yürüyende,

Boynuna sarıldım, derdimi aytıp,
Bir güzel sözünnen özüme kaytıp..

Yırların olmasa, mânin olmasa,
''Yurt'' diyen sözünnen yürek dolmasa,

Ah, nasıl yaşarım gurbet ellerde,
Tanışsız, bilişsiz yat köçelerde?..

Bilmezem, Türk mü, Tatar mı adın,
Şuncalar tatlısın, Tanrıdan tadın.

Türk de Tatar da senin sözlerin,
İkisi iki çift bunlu gözlerin..

Viyana ornunda, Kazak içinde
Beraber yırladık Hindistan, Çinde...

Anlasın bir seni düşman da sever,
Bir yanık sözünnen yüreği eyer..

İsterem özünü her yakta görmek,
Her yerde inciden destanlar örmek..

Kuşlara, kurtlara öğretsem seni,
Sen olsan öksüzün gönülden seveni.

Câmiye, mihrâba, saraya girsen,
Denizler, çöllerin kıyısına ersen...

Seninnen düşmana yarlıklar yazsam,
Kuvvatlı sözümnen gönülün kazsam...

Kabrimde ferişteler sorgu sorsa,
Azrail dilimi bin kere doğrasa, -

''Öz doğan dilimde ayt bana!'' derim,
Öz doğan dilimde yırlayıp ölürüm..

Gönlümü kaygılar kemirip duranda,
Halkımı kargaşa yıldızı vuranda,

Doğan dil, - başkası aklıma gelmeyi,
Bir büyük sırrımsın, düşmanlar bilmeyi...