Charles Aznavour - Emmenez-moi

Vers les docks où le poids et l'ennui
Me courbent le dos
Ils arrivent le ventre alourdi
De fruits les bateaux

Ils viennent du bout du monde
Apportant avec eux
Des idées vagabondes
Aux reflets de ciels bleus
De mirages

Traînant un parfum poivré
De pays inconnus
Et d'éternels étés
Où l'on vit presque nus
Sur les plages

Moi qui n'ai connu toute ma vie
Que le ciel du nord
J'aimerais débarbouiller ce gris
En virant de bord

Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil

Dans les bars à la tombée du jour
Avec les marins
Quand on parle de filles et d'amour
Un verre à la main

Je perds la notion des choses
Et soudain ma pensée
M'enlève et me dépose
Un merveilleux été
Sur la grève

Où je vois tendant les bras
L'amour qui comme un fou
Court au devant de moi
Et je me pends au cou
De mon rêve

Quand les bars ferment, que les marins
Rejoignent leur bord
Moi je rêve encore jusqu'au matin
Debout sur le port

Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil

Un beau jour sur un rafiot craquant
De la coque au pont
Pour partir je travaillerais dans
La soute à charbon

Prenant la route qui mène
A mes rêves d'enfant
Sur des îles lointaines
Où rien n'est important
Que de vivre

Où les filles alanguies
Vous ravissent le cœur
En tressant m'a t'on dit
De ces colliers de fleurs
Qui enivrent

Je fuirais laissant là mon passé
Sans aucun remords
Sans bagage et le cœur libéré
En chantant très fort

Emmenez-moi au bout de la terre
Emmenez-moi au pays des merveilles
Il me semble que la misère
Serait moins pénible au soleil




Ağırlıkların ve sıkıntının belimi
büktüğü rıhtımlara doğru,
mahsullerden karınları ağırlaşmış
gemiler ulaşıyor.

Dünyanın ucundan geliyorlar,
serseri fikirler taşıyarak,
serapların mavi göklerinin
yansımalarına.

Plajlarında neredeyse çıplak yaşanan
sonsuz yazlardan ve
tanımamış ülkelerden
baharatlı bir koku sürükleyerek.

Ben ki bütün ömrümce
kuzey göğünden başka gök
tanımadım.
Kıyıyı çevreleyen şu griyi yıkamayı
öylesine isterdim ki.

Götürün beni dünyanın ucuna,
Götürün beni harikalar diyarına.
Bana öyle geliyor ki
sefalet güneşin altında
daha az eziyetli olur.

Gün batımında, barlarda,
denizcilerle elimizde bir bardak
kızlardan ve aşktan
bahsettiğimiz zaman,

Nesnelerin kavramını kaybederim
ve aniden düşüncem
beni alır
ve beni kumsalda harika bir yaza bırakır.

Orada açılmış kollar görürüm.
Aşk deli gibi önümde koşar
ve ben kendimi
hayalimin boynuna asarım.

Ne zaman ki barlar kapanır,
denizciler bordalarına varırlar.
Ben limanda
sabaha kadar dikilip hayal kurarım.

Götürün beni dünyanın ucuna,
Götürün beni harikalar diyarına.
Bana öyle geliyor ki
sefalet güneşin altında
daha az eziyetli olur.

Güzel bir günde gövdeden
güverteye çatırdayan bir takada
geminin kömür ambarında
çalışacağım için yola çıktım.

Çocukluk hayallerimi
uzak adalara
götüren yol alınmakta.

"Oralarda yaşamak dışında
hiçbir şey önemli değildir,
oralarda kendinden geçmiş
sarhoş kızlar
çiçekten kolyeleri örerken
gönlünüzü çeler." derler.

Geçmişimi orada bırakarak
kaçıyorum,
hiç vicdan azabı olmadan,
bagajsız
ve özgür bir kalple,
bağıra bağıra şarkı söyleyerek.

Götürün beni dünyanın ucuna,
Götürün beni harikalar diyarına.
Bana öyle geliyor ki
sefalet güneşin altında
daha az eziyetli olur.