Charles Baudelaire - Le Possede

Le soleil s'est couvert d'un crêpe. Comme lui,
Ô Lune de ma vie ! emmitoufle-toi d'ombre ;
Dors ou fume à ton gré ; sois muette, sois sombre,
Et plonge tout entière au gouffre de l'Ennui ;

Je t'aime ainsi ! Pourtant, si tu veux aujourd'hui,
Comme un astre éclipsé qui sort de la pénombre,
Te pavaner aux lieux que la Folie encombre,
C'est bien ! Charmant poignard, jaillis de ton étui !

Allume ta prunelle à la flamme des lustres !
Allume le désir dans les regards des rustres !
Tout de toi m'est plaisir, morbide ou pétulant ;

Sois ce que tu voudras, nuit noire, rouge aurore ;
Il n'est pas une fibre en tout mon corps tremblant
Qui ne crie : Ô mon cher Belzébuth, je t'adore !


Güneş bir kreple kaplanmış.Onun gibi,
Ey ömrümün ayı! kendini karanlığa sar;
ister uyu ister sigara iç; sessiz ol, karanlık ol
ve bütün varlığınla cansıkıntısının uçurumuna dal;

Seni böyle seviyorum! Ama istersen bugün
alacakaranlıktan çıkan tutulmuş bir yıldız gibi,
deliliğin kapadığı yerlerde caka satmayı,
tamam olur ! Tatlı hançerini kınından çıkar!

gözbebeklerini aydınlat ışıkların parılıtısında!
magandaların bakışlarında arzuyu ateşle!
herşeyinle zevk verıyorsun bana, hasta ya da canlı;

ne istersen ol, kara gece, kızıl şafak;
bütünüyle titreyen bedenimde bir tek lif yok
"ey sevgili Şeytan sana tapıyorum" diye bağırmayan