Ciwan Haco - Bilura Min

Bilûra min a sêrîn
Tu di sariya sibehê
Û hingûra êvarê de
HEvale behevalan,
Destbrayê sivan û dilketiyan î.
Dengê te hestirên dilên xemgîran,
Silava ji hev-veqetiyan,
Girîn û zarîna dilketiyan
Tîne bîra min
Bilura min,tu i,
Xemrevîna têrkeserên dinyayê!

Dengê bilûra min,
Çiya û zozanên bilind,
Kaniyên bi gul û rîhan dor girtî
Guhê sikeft û serê zinaran
Guhdarên temburamın !
Û sura bayê xerbî,
Te di naw pelê darê de digerînê.

Bilûra min,were em ê
Bi wî çiyayê bilind re
Bi hewa kevin,
Û bibin cîranê bayên xurt
Û hevalê kim tên wan
Yên bi mij û dûman,
Û tê de dengê xwe berdin,
Û zarîna dengê me
Bikeve nav kortal û geliyan
Û bêcaniya erdên jêrîn
Bihejîne;
Û pêlên ava heftrengê xemzebaz
Nalîna me bigehîne
Desta sir ûç û diyarbekirê;
Û kalîna berxan,
Tev sehîna hespan

Li me vegerînin.
Bilûra min,binêre û bibihîse!
Roj çû ava,
Stêra êvarê bû ges,
Kolosên çiyan ên gewr
Û hewraniyên wan ên sor û zêrîn
Bûne çûn;
Û pêlên nava sevên res
Ketine dest û newalan,
Heta rûyê gir û kepezan.
Di qeraca de
Kevir piyê sevgera dixapînin

Û bêdengiya sevê de
Pêjna lingên mêrxasan tên

Bilûra min,
Dengê xwe berda Dinya yê
mîna zarokekî bersîr,
Ket dergûsa xwe;
Dengê xwe berde,bilûra min,
Û jê re bilorîne,
Xema wê birevîne,
Bilûra min tu î.

Xemrevîna terkeserên dinyayê;
Û li rojhelatî
Dema ko dinya hisyar dibe
Ji xew radibe
Ji me re
Strana azadî û serbestiya
Kurdistanê
Binehwirîne
Û dengê wê stranê, bila,
Mîna tîrêjên rojê yên pak û zêrîn
Bikeve nav dil û guhên me.
Bilûra min
Tu î xemrevîna dilketîyên welêt

Benim şirin kavalım Sen sabahleyin üşümektesin
Akşamın aralığında
Dostsuzların dostu
Çoban ve aşıkların elinden tutan
Sesin dertli olanların ağlaması gibi
Selamlar kesilir birden
Ağlamasını ve haykırışını sevenlerin
Getiririrsin aklıma
Kavalım, sensin
Bu dünyada tek tesellim

Kavalımın sesini
Yüksek dağlar ve yaylalar
Gürül akan çeşmeler ve reyhan kaplamış.
Mağaraların kulağı ve kayalar
Benim kavalımı dinler
Birden yabancılığın rüzgarını estirir
Seni ağaçların yapraklarında gezdirir

Kavalım gel ki ,biz
Bu yüksek dağlarda
Havaya karışalım
Ve komşusu olalım güçlü rüzgarların
Ve arkadaşlar geliyor işte, onlar
Hani sis ve dumana bürünenler
Orada ses verecekler sesimize
Ve bizim haykırışımız
Uçurumdan vadiye inecek
Ve cansızlığı aşağıdaki toprakların
Sallanacak,silkeceğiz
Ve gökkuşağının gamzeleri
Haykırışımıza yetişecek
Suruç ve diyarbakır ovasında
kuzuların melemesi
Atların kişnemesine karışacak
Ve bize doğru gelecekler

Kavalım ,bak ve duy bunları
Gün batmakta
Yıldızlar parladı bile çoktan
Siyah dağ keçileri
Ve havarileri sarı yeşilden
Gittiler
Kara gecelerdeki dalgalar
Ovalara ve derelere doğru akmış
Tepelere ve fundalıklara kadar.
Bu kıraç toprakta
Taşlar gece yolcularını bile kandırır oldu.

Ve gecenin sessizliğinde
Yiğitlerin gövdesi belirmeye başlar

Kavalım
Bıraktı sesini dünyaya önce
Süt çağındaki bir çocuk misali sonra
Salıncağına girdi

Bırak sesini kavalım
Ve üfle sesini
Kederi al
Sen benim kavalımsın


Bu dünyada tek tesellim
Ve doğuda
Dünya uyandığı zaman işte
Uykudan kalkıp
Bize
Özgürlük şarkısını ve bağımsızlığını
Kürdistanın
Bize mırıldan
Ve o şarkının sesi,öyle
Sanki aydınlık ve temiz günlerin saf beyaz ışığı gibi
Girsin kulağımıza ,ve gönlümüze seslensin
Kavalım
Sen tesellisi toprağına(ülkesine) aşıklarınâ