В последнюю осень ни строчки, не вздоха
Последние песни осыпались летом,
Прощальным костром догорает эпоха
И мы наблюдаем за тенью и светом
sonuncu sonbaharda ne bir çizgi , ne bir iç çekiş
sonuncu şarkılar son yazda ekildi
veda ateşi burada zamanı da yakıyor
ışığı ve gölgeyi birlikte izliyoruz
В последнюю осень,
В последнюю осень
sonuncu sonbaharda
sonuncu sonbaharda
Осенняя буря шутя разметала,
Все то, что душило нас пыльною ночью,
Все то, что дарила, играла, мерцала
Осиновым ветром разорвано в клочья
sonbahar rüzgarı şakayla üstümüze süpürdü
gecenin tozuyla birlikte bizi boğan herşeyi
bize hediye etmek için çırpındı
titrek kavaklardan tel tel çözdüğü kırıntıları
В последнюю осень,
В последнюю осень
sonuncu sonbaharda
sonuncu sonbaharda
Ах, Александр Сергеевич, милый,
Ну, что же вы нам ничего не сказали,
О том, как держали, искали, любили,
О том, что в последнюю осень Вы знали.
Ah sevgili Aleksander Sergeyeviç (1)
bize neden bir kelime bile çıtlatmadınız
nasıl el üstünde tuttuğunuzu aradığınızı sevdiğinizi
nasıl sonuncu sonbaharı böylesine bildiğinizi
В последнюю осень,
В последнюю осень
sonuncu sonbaharda
sonuncu sonbaharda
Голодное море шипя поглотило
Осеннее солнце и за облаками
Вы больше не вспомните то, что здесь было
И пыльной травы не коснетесь руками
Уходят в последнюю осень поэты
И их не вернуть, заколочены ставни
Остались дожди и замерзшее лето,
Осталась любовь и ожившие камни
coşkun denizlerde fısıltı duyulmaz
sonbahar güneşi bulutların arkasında
burada neler olduğunu artık hatırlamazsınız
tozlu otlara bile el süremezsiniz
şairler sonuncu sonbahara uğurlanıyor
geriye dönüş yok , kepenkler kapandı
yağmurlar kaldı ve donakalmış yaz
aşk kaldı ve bir de yaşamaya başlayan mezar taşları