Μάτια βουρκωμένα και στο βλέμμα μοναξιά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ
Χείλη ματωμένα, δαγκωμένα, δυνατά
Ξέσπασα πάλι και βρίζω δε μ αναγνωρίζω
Πρέπει να σε δω
Θέλω να τηλεφωνήσω μα να σ αντικρίσω
Θεέ μου δε μπορώ
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις εγώ αρρωσταίνω και σπάω στα δυο
Τώρα που δε σ έχω, σε θέλω, καρδιά μου πεθαίνω
Τώρα που μου λείπεις για πάντα σωπαίνω και μελαγχωλώ (χ2)
Gözlerim yaşlı, bakışlarım yalnız (boş)
Yine paramparçayım, sövüyorum, kendimi tanıyamıyorum
Seni görmeliyim
Aramak istiyorum seninle yüzleşmek istiyorum
"Tanrım!" yapamıyorum
Şimdi benim değilsin, seni istiyorum, kalbim* ölüyorum
Şimdi (seni) özlüyorum, hasta ve ikiye ayrılmış hissediyorum
Şimdi benim değilsin, seni istiyorum, kalbim ölüyorum
Şimdi (seni) özlüyorum, sonsuza dek susmuş ve mutsuzum
Isırdığım dudaklarım kanıyor
Yine paramparçayım, sövüyorum, kendimi tanıyamıyorum
Seni görmeliyim
Aramak istiyorum yüzleşmek istiyorum
"Tanrım!" yapamıyorum
Şimdi benim değilsin, seni istiyorum, kalbim ölüyorum
Şimdi (seni) özlüyorum, hasta ve ikiye ayrılmış hissediyorum
Şimdi benim değilsin, seni istiyorum, kalbim ölüyorum
Şimdi (seni) özlüyorum, sonsuza dek susmuş ve mutsuzum