Dimmu Borgir - Sorgens Kammer

Minnenes ekko stiller timen
Kneblet i tungsinnets lenker faller jeg ifra
Ikke lenger vil jeg være boltet fast i vemodighetens anker
Men endelig få lengselens slukket - etter å dra

Drakk jeg for meget av livshåpets krus
Tok jeg gledens forfengelighet for gitt
For min strid mot tomhetens smerte - denne dødsangstens rus
Er det eneste ene igjen - som er mitt

I min ensomhet vet jeg likevel
At jeg ikke har noen andre å takke enn meg selv
Derfor er jeg rolig når
Repet strammer rundt min nakke

Stumme viner kan ei gi trøst
Menigmann i gravkorets forsamling vil aldri fatte
Det landet av fortapelse
Jeg egenhendig skapte

Denne intense dragning mot dødens portaler
(Har jeg som) en vandrende studie i gråtkvalt messe-noir
Behersket siden tidens morgen
Men noe jeg aldri lot slippe taket - var sorgen


The echoes of silence sets the hour.
Gagged in the chains of "depression", i fall away.
No more i will be bolted fast in the anchor of "melancholy".
But finally get my longing "fulfilled" - for leaving.

Did i drink too much from the goblet of "lifehope"?
Did i take the vanity of joy for granted?
For my battle against the pain of emptiness - this intoxication of the angst of death,
Is all that is left... that is mine.
In my loneliness i still know,
That i have none to thank but myself.
This is why i remain calm,
As the rope is tightening around my neck.

Silent witnesses can not give comfort.
The ordinary man in the assembly of the "gravechoir".
Tha land of perdition
I created by my own hands.

This intense attraction to the portals of death
(I have as) a wandering study of tearful messe-noir.
Controlled since the dawning of time,
But something i never would let go.. was the sorrow.
…………………………………….
Üzüntü Odaları
Sessizlik yankıları saati kurar
Depresyon içinde susturulmuş,ben düşerim
Yeter,çiğnenmeden yutulmuş olacağım "melankoli"nin içinde
Ama sonunda özlemim yerine getirilmiş - ayrılmak için
Çok fazla içtim mi "yaşam ümidi kadehinden
Sevinç kibrini aldım mı bağışlanmış olmak için
Benim savaşım için boşluğun acısına rağmen - bu ölüm sarhoşluğu
Sol olmaması - o benimki
Yalnızlığımda bile hala biliyorum
Teşekkür için hiçbirine sahip değilim ama kendi başımayım
Bu neden sakin kaldığımdır
İpin boynumu sıkıştırmasındaki gibi
Sessiz tanıklar rahatlık veremez
Topluluğun içindeki sıradan adam
Azabın toprağı
Kendi ellerimle kurdum
Bu kuvvetli çekim gücü ölümün kapılarına doğru
Ben varım) ağlamaklı bir pislik araştırması
Zamanın başlangıcından beri kontrollü
Ama asla gitmeme izin vermeyecek bir şey - üzüntüydü