Zima, hladna noć, mali Dom kulture
nigdje nikom nema poć al' svi se nekud žure
više se ni ne sjećam da l' crno ili bijelo
al' je dobro stajalo to bajramsko odijelo
U tom su se lagano otvorila ta vrata
ušla si u pratnji svog starijega brata
i počeo je urnebes, poziv taj na prvi ples
sada znam da bi pristala da on nije rekao Ne
Godine putuju, te riječi odjekuju
Paša moj solidni, nije ona za tebe
paša moj solidni, iz svoje bašće beri cvijet
paša moj solidni, to je tako otkad je svijet
I nebo se srušilo, i more je presušilo
glavu je spustila, ni riješ nije izustila
prestale su funkcije, te slabašne konstrukcije
i refleksi, i suhi vid, glava je klonula o zid
Godine putuju, te riječi odjekuju
Paša moj solidni, nije ona za tebe
paša moj solidni, iz svoje bašće beri cvijet
paša moj solidni, to je tako otkad je svijet
Kış, soğuk bir gece, küçük kültür merkezi.
Kimsenin gidecek bir yeri yok ama herkes bir yere yetişiyor.
Başka bir şey hatırlamıyorum bile,siyah mıydı yoksa beyaz mı?
Ama üstümde şık duruyordu o güzel bayram takımı.
Sonra yavaşça açıldı o kapı
Abinin eşliğinde içeri girdin.
Ve kargaşa başladı ilk dansa davet için.
Şimdi biliyorum kabul ederdin; eğer o "Hayır" demeseydi.
Yıllar geçiyor, şu sözler kulağımda çınlıyor:
Paşam ağır ol*, o sana göre değil.
Paşam ağır ol, kendi bahçenden çiçek seç
Paşam ağır ol, bu dünyanın düzeni böyle.
Gökyüzü tersine döndü ve denizler kurudu.
O (kız) başını eğdi ve hiçbir şey söylemedi.
Fonksiyonlar, o zayıf yapılar, durdu.
Ve refleksler, ve işitme ve görme, kafa duvara tosladı.
Yıllar geçiyor, şu sözler kulağımda çınlıyor:
Paşam ağır ol, o sana göre değil.
Paşam ağır ol, kendi bahçenden çiçek seç
Paşam ağır ol, bu dünyanın düzeni böyle.