Draconian - Heavy Lies The Crown

Clouds of defiance
Over mankind they gently weep
To this verge I collapse
While god stays sound asleep

Meydan okuyan bulutlar,
İnsanoğlunun üzerine ağlıyorlar nazikçe
Bu sınırların içerisinde çöküyorum
Tanrı uykulu seslerde barınıyorken

Losing the balance
I'm losing the hold of it all
Make these trembling ghosts
Not chase me anymore!

Dengemi yitiriyorum,
Tümüyle yitiriyorum
Şu hayaletleri korkuyla titretiyorum,
peşimde dolanmasınlar daha fazla!

Stars shine brighter
Yet heavy lies the crown
Distant still clutching
In the blackness of it all
And the candle burns out
As I touch your heart -
For treading the footsteps
Of many sorrows passed

yıldızlar daha bir parlaklaşıyor,
Hükümdarlık, henüz ağır bir yük değilken
uzaklar hala,
karanlığa yakalanmış boydan boya
ve mumlar tükeniyor,
kalbine dokunurken -
ayak izlerine basmak için,
geçmiş onca acının

And I yearn for the sun to set,
For the curtain to fall
This is all I am...
All I have

Ve güneşin batmasını öyle istiyorum ki,
düşüşün perdesi olsun diye
ben buyum işte...
tüm her şeyimle birlikte

Fallen from luster
To nothingness and scorn
And fall dark veil…
Softly through the morn

Şöhretten düştüm,
hiçliğe ve küçümsenmişliğe
ve karanlık bir maskeye düştüm...
yasın içinden yavaşça geçip
A haunted, starless sky,
Fragile and oh so deep
The dying softly wakes
And smiles in painless peace

korkutucu, yıldızsız bir gökyüzü
kırılgan ve çok, çok derin
ölmekte olan uyanıyor yavaşça,
ve acısız bir huzurla gülümsüyor

Fallen from luster;
To nothingness and scorn,
So fall dark veil;
Softly through the morn
And the drumless beat,
It dissolves into the mire -
But you are sleeping,
And a vacuum to my fire

Şöhretten düştüm,
hiçliğe ve küçümsenmişliğe
ve karanlık bir maskeye düştüm...
yasın içinden yavaşça geçip
ve temposuz bir atış,
çamurun içinde eriyor
ama sen uyuyorsun
ve alevlerimi çekiyorsun

And I yearn for the sun to set,
For the curtain to fall
This is all I am...
All I have

Ve güneşin batmasını öyle istiyorum ki,
düşüşün perdesi olsun diye
ben buyum işte...
tüm her şeyimle birlikte

Fallen from luster
From nothingness and scorn
And fall dark veil
Softly through the morn

Şöhretten düştüm,
hiçliğe ve küçümsenmişliğe
ve karanlık bir maskeye düştüm...
yasın içinden yavaşça geçip

A haunted, starless sky,
Fragile and oh so deep
The dying softly wakes
And smiles in painless peace

korkutucu, yıldızsız bir gökyüzü
kırılgan ve çok, çok derin
ölmekte olan uyanıyor yavaşça,
ve acısız bir huzurla gülümsüyor