Dramamini - Midalia

Κι ἀκόμα δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω
πῶς μπορεῖ νὰ πεθάνει μία γυναῖκα
ποὺ ἀγαπιέται..."

Ἔχει στὸν κῆπο μου μιὰ μυγδαλιὰ φυτρώσει
κι εἶν᾿ ἔτσι τρυφερὴ ποὺ μόλις ἀνασαίνει·
μὰ ἡ κάθε μέρα, ἡ κάθε αὐγὴ τηνε μαραίνει
καὶ τὴ χαρὰ τοῦ ἀνθοῦ της δὲ θὰ μοῦ δώσει.

Κι ἀλοίμονό μου! ἐγὼ τῆς ἔχω ἀγάπη τόση...
Κάθε πρωὶ κοντά της πάω καὶ γονατίζω
καὶ μὲ νεράκι καὶ μὲ δάκρυα τὴν ποτίζω
τὴ μυγδαλιὰ πού ῾χει στὸν κῆπο μου φυτρώσει.

Ἄχ, τῆς ζωούλας της τὸ ψέμα θὰ τελειώσει·
ὅσα δὲν ἔχουν πέσει, θὰ τῆς πέσουν φύλλα
καὶ τὰ κλαράκια της θὲ ν᾿ ἀπομείνουν ξύλα.
Τὴν ἄνοιξη τοῦ ἀνθοῦ της δὲ θὰ μοῦ δώσει

Κι ὅμως ἐγὼ ὁ φτωχὸς τῆς εἶχ᾿ ἀγάπη τόση...




Hâlâ da anlayamıyorum
Nasıl olur da ölür
Sevilen bir kadın

Bahçemde bir badem ağacı filizlendi
Öyle de canlı ki, neredeyse nefes alıyor
Ama her gün ve şafakta soluyor
Çiçeğinin neşesini de bana vermiyor

Eyvahlar olsun! Çok seviyorum onu
Her sabah yanına gidip diz çöküyor,
Su ve gözyaşıyla suluyorum
Bahçemde filizlenen badem ağacını

Ah, hayatının yalanı bitecek
Daha düşmeyen yapraklar da düşecek
Dalları da çıplak odun olacak
Çiçeğinin baharını bana vermeyecek

Bense, onu böylesine seven zavallı...