Fabrizio Moro - Portami Via

Tu portami via dalle ostilità dei giorni che verranno
Dai riflessi del passato perché torneranno
Dai sospiri lunghi per tradire il panico che provoca l'ipocondria
Tu portami via dalla convinzione di non essere abbastanza forte
Quando cado contro un mostro più grande di me
Consapevole che a volte basta prendere la vita cosi com'è
Cosi com'è imprevedibile

Portami via dai momenti
Da questi anni invadenti
Da ogni angolo di tempo dove io non trovo più energia
Amore mio
Portami via

Tu portami via
Quando torna la paura e non so più reagire
Dai rimorsi degli errori che continuo a fare
Mentre lotto a denti stretti nascondendo l'amarezza dentro a una bugia
Tu portami via
Se c'è un muro troppo alto per vedere il mio domani
E mi trovi lì ai suoi piedi con la testa fra le mani
Se fra tante vie d'uscita mi domando quella giusta chissà dov'è
Chissà dov'è
È imprevedibile

Portami via dai momenti
Da tutto il vuoto che senti
Dove niente potrà farmi più del male ovunque sia
Amore mio
Portami via

Tu
Tu sai comprendere
Questo silenzio che determina il confine
Fra i miei dubbi e la realtà
Da qui all'eternità
Tu non ti arrendere

Portami via dai momenti
Da questi anni violenti
Da ogni angolo di tempo
Dove io non trovo più energia
Amore mio
Portami via


Götür beni uzaklara, gelecek olan günlerin nefretinden
Tekrar geri dönecekleri için geçmişin yansımalarından
Melankoliye sebep olan korkunun uzun iç çekişlerinden
Götür beni uzaklara, yeterince güçlü olmadığım inancından
Benden daha büyük bir canavarın karşısında güçsüz kaldığımda
Hayatı bazen olduğu gibi, olduğu gibi kabul etmenin yeterli olacağının farkında ol
Öngörülemez*

Götür beni uzaklara, anlarından
O davetsiz yılların
Hayatımın güç bulamadığım her anından
Aşkım
Götür beni uzaklara

Götür beni uzaklara
Korku geri dönüp de onunla savaşamadığımda
Sürekli yapmaya devam ettiğim hataların pişmanlıklarından
Bir yalanın acısının içine saklanıp dişlerimi sıkarak savaşırken
Götür beni uzaklara
Önümde yarınımı görebilmem için fazla uzun bir duvar varsa
Ve beni onun önünde buluyorsan, başımı ellerimin arasına almış halde
O kadar yolun içinde hangisinin doğru olduğunu kendime soruyorsam
Neresi kim bilir
Bu öngörülemez

Götür beni uzaklara, anlarından
Hissettiğin boşluğun
Nerede olursa olsun, beni asla hiçbir şeyin incitemeyeceği yere
Aşkım
Götür beni uzaklara

Sen
Sen anlayabilirsin
Kuşkularımla gerçeklik arasındaki sınırları belirleyen sessizliği
Buradan sonsuzluğa
Pes etme

Götür beni uzaklara, anlarından
O zorlu yılların
Hayatımın
Güç bulamadığım her anından
Aşkım
Götür beni uzaklara