Forseti - Abendrot

Still lieg ich in welken Blättern,
Die der Wald mir hat gelegt
Spüre kaum den Schlag des Herzens,
wie mein Leben sacht vergeht
Ohne Kraft sind Geist und Glieder,
Öde Leere mich verschlingt
Bis des Traumes süße Schwere
Meiner Seele Ruhe bringt
Ormanın benim için döktüğü
Solmuş yaprakların içinde uzanıyorum sessizce
Kalbimin atışını zar zor hissedebiliyorum
Hayatımın yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini de öyle
Hem ruhum güçsüz, hem bedenim
Rüyaların tatlı ağırlığı
Ruhumu huzura kavuşturana dek
Soğuk boşluk beni yutmaya devam edecek

War es Blut aus meinen Wunden,
Die mir Lebensschmerz stach tief
Oder nur das Rot der Sonne,
Das über Abendhimmel lief Wanken seh ich erste Schatten,
Bis auch jenes Rot erstirbt
Dunkelheit streicht um die Schläfen,
Um meinen letzten Atem wirbt
Hayatın acısının içime işlettiği
Yaralarımın kanaması mıydı sebep
Yoksa günbatımında gezinen
Güneşin kızılı mıydı
Kızıllık bitene kadar
İlk gölgelerin titreştiğini görüyorum
Karanlık tapınakların çevresinde dolaşıyor
Son nefesimi kendine çekiyor

Wanken seh ich erste Schatten,
Bis auch jenes Rot erstirbt
Dunkelheit streicht um die Schläfen,
Um meinen letzten Atem wirbt
Kızıllık bitene kadar
İlk gölgelerin titreştiğini görüyorum
Karanlık tapınakların çevresinde dolaşıyor
Son nefesimi kendine çekiyor