خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو
به دو نقش و به دو صورت، به یکی جان من و تو
من و تو، بی منوتو، جمع شویم از سر ذوق
خوش و فارغ، ز خرافات پریشان، من و تو
Ben ve sen; Sundurma altında oturduğumuz zaman hava ne kadar soğuktu
İki insan; yüzyüze kalıp, tek can olup, birlikte otururdu; Ben ve sen
Ben ve sen, yalnızca biz, eğlenmek için, birbirini buluşurdu
Mutlu ve dünyaya kayıtsız olup otururdu, Ben ve sen