Gianna Nannini - Il Pastore

Canuto il volto bastone accanto
è lui il pastore di ogni tempo il monte nuovo lo raggiungerá
e dietro no tornerá indietro
le case basse le cose ingiuste il ritmo lento della voce
sapori odori aromi fermati e imbalsamati
indietro i suoi dolori ignoti indietro morte e guerra
indietro il mito della terra indietro il mito della terra
e poi salire in alto dove il silenzio é favola
e liberare l'anima e liberare l'anima e liberare anima
lontana l'isola voci gridi togliere tutte le radici
e camminare avanti a lunghi passi falcanti
i boschi oscuri a me davanti e niente piú ripensamenti
lasciare tutto quanto per ricomminciare il mondo
poi sedersi su una pietra e ripensare a un'esistenza
lontana ormai la sofferenza lontana ormai la prepotenza
ed arrivare in alto dove il silenzio è favola
e liberare l'anima e liberare l'anima e liberare l'anima


ağarmış saçları eğilmiş bastonuna
bütün zamanların çobanı yine dağlara çıkacak ve sonra geriye dönmeyecek
alçak evler, adil olmayan şeyler, seslerin yavaş ritmi
lezzetli kokular, kalıcı ve güzel ve kokular kalmış
onun söylenmemiş acıları ardında, ölümüm ve savaşın ardında
dünyanın gizemi ardında, dünyanın gizemi ardında
ve sonra sessizliğin masalsı olduğu yere çıkış
ve ruhu özgür bırakmak, ve ruhu özgür bırakmak, ve ruhu özgür bırakmak
adadan seslerden bağırtılardan uzak, bütün köklerinden kurtulmak
ve uzun eğik adımlarla ileri doğru yürümek
önümde karanlık orman ve artık düşünecek hiçbir şey yok
yeniden başlamak için her şeyi geride bırakmak
sonra bir taşın üzerine oturmak ve yeniden varlığını düşünmek
uzak artık acılar uzak artık zorbalık
ve sonra sessizliğin masalsı olduğu yere çıkış
ve ruhu özgür bırakmak, ve ruhu özgür bırakmak, ve ruhu özgür bırakmak