(Φταίνε οι νύχτες)
Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως δυο κουβέντες και μου πεις
Πίνω ότι βρίσκω πίνω να ξεχάσω
Νιώθω πια στην τρέλα πως θα φτάσω
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Τον εαυτό μου τέτοιες ώρες τον μισώ
Φταίνε οι νύχτες που μου λείπεις και πονώ
Φταίει και τ' όνειρο που τ' άφησες μισό
Σκίζω τις κουρτίνες της σιωπής
Μήπως και στο δρόμο μου φανείς
Κάνω κάτι σκέψεις που με κρυφολιώνουν
Όνειρα της νύχτας που σκοτώνουν
Sessizliğin perdelerini söküyorum
Belki iki kelime söylersin bana
Ne bulursam içiyorum seni unutmak için
Deliliğin sınırına ulaştığımı hissediyorum
Gecelerin suçu seni özleyip acı çekmem
Öyle zamanlarda nefret ediyorum kendimden
Gecelerin suçu seni özleyip acı çekmem
Ve o hayalin suçu yarım bıraktığın
Sessizliğin perdelerini söküyorum
Belki yoluma çıkarsın diye
Beni içten içe eriten düşüncelere dalıyorum
Gecenin ölmekte olan hayallerine