Giorgos Mazonakis - Stigmes Pou De S'eho

(Στιγμές που δε σ'έχω)

Μόνος μου πάλι στο σπίτι σιωπή
Όλα σκοτάδι μου λείπεις εσύ
Πώς να πλαγιάσω ν' ανάψω κερί
Φλόγα που καίει γυρεύει κορμί

Αν δε σε δω πώς να μου πω δε μένει η αγάπη εδώ
Γδύσε με τώρα σβήσε τα φώτα εκεί έχω μείνει εγώ

Μου 'πες θυμάμαι αγαπάς τους αλήτες και θέλεις κοντά μου να ζεις
Η ώρα περνάει η ανάγκη πονάει κι ακόμα στη πόρτα να μπεις
Πες μου σε θέλω και εγώ σαν σκιά περνάω τον τοίχο θα δεις
Δώσ' τα μου όλα για να 'χω ν' αντέχω στιγμές που δε σ' έχω κι αργείς

Ίσκιος που ψάχνει εσένα να βρει
Τ' όνειρο καίει χωρίς το φιλί
Βρέχει στο δρόμο στεγνώνει η φωνή
Άδεια η νύχτα φορτώνει η ψυχή.

Αν δε σε δω πώς να μου πω η αγάπη δε μένει εδώ
Γδύσε με τώρα σβήσε τα φώτα εκεί έχω μείνει εγώ

Benimle Olmadığın Anlar

Yine evde tek başıma, sessizlik
Her şey karanlık ve ben seni özlüyorum
Nasıl yatayım, nasıl mumu yakayım
Yanan bir ateş vücudumu arıyor

Birbirimizi görmüyorsak aşkın burada yaşamadığını nasıl söylerim,
Soy beni şimdi, ışıkları söndür, ben hala orada kaldım

Bana serserileri sevdiğini ve benimle yaşamak istediğini söylediğini hatırlıyorum
Zaman ilerliyor, sana ihtiyacımdan acı çekiyorum ve sen hala kapıdan girmedin
Beni istediğini söyle ve duvardan bir gölge gibi geçiverdiğimi göreceksin
Her şeyi ver bana, geç kaldığın ve benimle olmadığın anlara dayanmam için

Seni bulmak için aranan bir gölge
Rüyam öpücüğün olmadan yanıyor
Sokakta yağmur yağıyor, sesim kuruyor
Gece bomboş, ruhum ağırlaşıyor

Birbirimizi görmüyorsak nasıl aşkın burada yaşamadığını nasıl söylerim,
Soy beni şimdi, ışıkları söndür, ben hala orada kaldım