In Mourning - The Final Solution

In the outskirts of a real world, there was once a dream
Camouflaged by daylight, creating it's own mirage
Misdirected lover killed the mannequin
Did a shadow land hide the secrets for us all
On the other side of society, the promised morning never came
In the outskirts of the real world, dream got lost

Gerçek dünyanın eteklerinde, bir seferinde bir rüya vardı
Gün ışığında saklanmış, kendi büyüsünü oluşturuyordu
Kandırılmış aşık mankeni öldürdü
Hayaletler ülkesi bütün sırları bizden saklayabildi mi?
Diğer tarafta ise, vaat edilen sabah asla gelmedi
Gerçek dünyanın eteklerinde, rüya kayboldu.

It was the end of another life but just another day in this world
One more light faded away into the night
One more step back for the forgotten once
The cry of thousand rivers will not bring life back
Poor Julia she was not strong enough to stay
Crawling into the shadows to get some ease

Başka bir hayatın sonuydu ama yalnızca başka bir gün bu dünyada
Bir ışık daha gecede kayboldu
Bir geriye adım daha bir kez unutulanlar için
Göz yaşları sel olsa da geri gelmeyecek.
Zavallı Julia, dayanmak için yeterince güçlü değildi
Birazcık rahatlık bulmak için gölgelere süründü

Blind eyes surrounded
No one saw a single thing
Where were you, poet
Where were the ones who should have loved
Deaf ears surrounded
Nobody heard a single sound
Where were you, mother
Where were you all that knew the truth

Kör gözler kuşatıldı
Kimse tek bir şey görmedi
Neredesin sen, şair
Sevmesi gerekenler nerede?
Sağır kulaklar kuşatıldı
Kimse tek bir ses işitmedi
Neredesin sen, anne
Doğruları bilen herkes nerede?

Betrayal was all around her
No one seemed to be aware
Where were you, lover
Where were the ones who should have deeply cared

İhanet onun her tarafındaydı
Kimse farkında değildi
Neredesin, sevgili
Gönülden sevmesi gerekenler nerede?

Pain and fear surrounded
So alone and always scared
Where were you, father
Where were you all that could have made it end

Acı ve korku kuşatıldı
Çok yalnız ve her daim ürkmüş
Neredesin sen, baba
Her şeye son verebilecek olan sen, neredesin?

The October sky cried for her
No more keeper of the inside In the water she felt no pain
Was the trail to the black lodge irrelevant

Ekim'in gökyüzü onun için ağladı
İçeride hiç koruyan yok
Suyun içinde o hiç acı hissetmedi
Sürüklenen ilgisiz siyah kulübeydi

Blind eyes surrounded
No one saw a single thing
Where were you, poet
Where were the ones who should have loved
Deaf ears surrounded
Nobody heard a single sound
Where were you, mother
Where were you all that knew the truth

Kör gözler kuşatıldı
Kimse tek bir şey görmedi
Neredesin sen, şair
Sevmesi gerekenler nerede?
Sağır kulaklar kuşatıldı
Kimse tek bir ses işitmedi
Neredesin sen, anne
Doğruları bilen herkes nerede?

No more keeper of the inside
In the water she felt no pain
Was the trail to the lodge irrelevant
Sinking deeper, deeper down closer to the end
This was the final solution

İçeride hiç koruyan yoktu
Suyun içinde o hiç acı hissetmedi
Sürüklenen ilgisiz siyah kulübeydi
Derine batıyor, son için daha derine
Bu son çıkış yoluydu.

No one wanted to know how far she had gone
The magpie came and brought the silence
Entering the black lodge, she lost the fight
The pain that once were hidden will now spread into light

Kimse ne kadar uzağa gittiğini bilmek istemedi
Alakarga geldi ve sessizliği getirdi
Siyah kulübenin girişi, o mücadeleyi kaybetti
Bir keresinde gizlenen acı şimdi gün yüzüne çıktı

Blind eyes surrounded
No one saw a single thing
Where were you, poet
Where were the ones who should have loved
Deaf ears surrounded
Nobody heard a single sound
Where were you, mother
Where were you all that knew the truth

Kör gözler kuşatıldı
Kimse tek bir şey görmedi
Neredesin sen, şair
Sevmesi gerekenler nerede?
Sağır kulaklar kuşatıldı
Kimse tek bir ses işitmedi
Neredesin sen, anne
Doğruları bilen herkes nerede?


Çeviri: Teymiye Oyanık