Jacques Brel - La Quête

Rêver un impossible rêve
Porter le chagrin des départs
Brûler d'une possible fièvre
Partir où personne ne part
Hayal etmek;
İmkansız hayali...
Duymak;
Kayıp bir kalp atışını...
Yanmak;
En sıcak ateşte...
Gitmek;
Kimsenin gitmediği yere...

Aimer jusqu'à la déchirure
Aimer, même trop, même mal,
Tenter, sans force et sans armure,
D'atteindre l'inaccessible étoile
Telle est ma quête,
Suivre l'étoile
Peu m'importent mes chances
Peu m'importe le temps
Ou ma désespérance
Et puis lutter toujours
Sans questions ni repos
Se damner
Pour l'or d'un mot d'amour
Je ne sais si je serai ce héros
Mais mon coeur serait tranquille
Et les villes s'éclabousseraient de bleu
Sevmek;
Ruhun parçalana dek...
Hepsini sevmek; Sevginin görmezlikten gelinmesine rağmen...
Denemek;
Ne ordu ne de zırh olmaksızın...
Ulaşmak;
En ulaşılamaz yıldıza...
O yıldızı takip etmek için...
Bu benim soruşturmam,
Şansları göz önünde bulundurmadan,
Zamanı göz önünde bulundurmadan.
Ya da ruhumun karanlık umutsuzluğuna bakmadan;
Her zaman savaşmak;
Soru sormadan ve durmadan...
Aşkımdan sadece tek bir sözcük duymak için;
Bütün belaları göze almak...
Bu kahramanın ben olup olmadığımı bilmiyorum.
Ama kalbim sükuneti öğrenecek.
Ve bu dünya,mavinin açık gökyüzüne sahip olalım.
Çünkü bu (gökyüzü);perişan ve aptal...

Parce qu'un malheureux
Brûle encore, bien qu'ayant tout brûlé
Brûle encore, même trop, même mal
Pour atteindre à s'en écarteler
Pour atteindre l'inaccessible étoile
Hala yanıyor;
Bu titrek alevlere rağmen...
Yükseklere alev alıyor;
Ve tükenmiş olan onu tamamlıyor.
Çabaladıkça;
Parça parça yırtılıyor.
Ulaşılamaz yıldıza ulaşmak için...